En sevdiğim aylardan birisi de Aralık’tır. Yeni yıl heyecanı başlar. Yurtdışında yaşadığım yıllarda, şehirlerin süslenen caddelerini, sokaklarını havaya aldırmadan gezerdim. Özellikle Amerika ve İngiltere’de evler itinayla süslenir, ışıklandırılır ve onlar Noel’i coşkuyla kutlarlar. Bizde de, 31 Aralık gecesi yeni yıla girmenin heyecanı ve coşkusu yaşanır. Yabancıların Noel’i çok güzel bir gelenektir. Dünyanın neresinde olurlarsa olsunlar, aileler bir araya gelirler. Çoluk çocuk hasret giderilir, birkaç nesil aile fotoğrafları çekilir, Noel gecesinde özel yemekler, tatlılar yenir, içilir ve bu şekilde güzel bir gelenek yerine getirilmiş olur. Amerika’da Aralık ayında Noel dolayısıyla 90 milyon kişinin seyahat edeceğini okudum. Bu seyahatlerin yarısı uçakla, gerisi de özel arabalarla olur. Noel gecesi öylesine önemli bir gündür ki, sağlık ve ölüm dışında, hiçbir mazeret kabul edilemez.
Pepsi Cola Genel Müdürüyken, bir defasında 25 Aralık’a rastlayacak şekilde bir toplantı koymuştum. Pepsi Cola’dan yakın dostum Dennis aradı. “Selçuk sen ne yapıyorsun, 25 Aralık Christmas günü, biz İstanbul’a gelemeyiz, eğer, ısrar ediyorsan görevden istifa edeyim” dedi. Tabiatıyla yaptığım hatayı anladım ve toplantıyı bir ay erteledim. Noel gecesi yaşanan coşku, herkesin çam sakızı çoban armağanı misali, birbirlerine hediye vermesi ile daha da anlam kazanır.
Bizim çocuklar 1994 yılından beri Amerika’da yaşıyorlar. Aslında dönmek istediler, ancak uygun bir iş bulup kalamadılar. Bizde, bu durumda, eşimle iki kişi yalnız kaldık. Büyük oğlum Burç’un eşi, Amerikalı diş doktorudur ve Implant konusunda uzmandır. Ne yazık ki, o yıllarda devlet içinde devlet olan, astığı astık, kestiği kestik zihniyetteki insanların yönettiği YÖK, gelinime denklik vermedi ve “sen Türkiye’de çalışamazsın”, dedi. Bence, bu Hükümetin yaptığı en iyi işlerden birisi, YÖK’ün başına doğru dürüst insanları getirmesidir. Ancak, denkliği alamayınca, çocuklar, Amerika’ya dönüp yeni bir hayat kurdular. İşte, bizde uzun yıllardır hem çocukları görmek, hem torunlarla olmak için Aralık ayında Amerika’ya gider olduk.
Yeni yıla çocuklarla birlikte, “Olive Garden” isimli İtalyan restoranda girmeyi gelenek haline getirdik. Ne yazık ki bu yıl, benim işlerim dolayısıyla Amerika’ya gidemedik. Ancak, Mart ayında kısmet olacak… Yukarıda 25 Aralık Noel gecesinin öncesinin ve sonrasının yabancılar için ne kadar önemli olduğunu anlatmaya çalıştım. Bu itibarla, ülkemizde bulunan yabancı sporculara kart görüp, Noel’de memleketlerine gittikleri için kızıyoruz ve çok yanlış yapıyoruz. Ligleri 20 Aralık’tan önce bitirirsin, ya da onların Noel’de ailelerinin yanında bulunmak üzere, gitmelerine rıza gösterirsin. Biz nasıl, kendi bayramlarımıza saygı duyulsun istiyorsak, onlara da, saygı göstermeliyiz.
Benim için yeni yılın en önemli olaylarından bir tanesi, Viyana Filarmoni Orkestrasının vereceği yeni yıl konseridir. Bunu, bir yıl özlemle beklerim. Avrupa Konseyinde görev yaptığım dönemlerde ise bu konserlere birkaç defa Viyana’da katıldım. Yeni yıl coşkusu, büyüsü, gizemi, heyecanı, aslında, hepimiz için her geçen yılda, o ilahi takdire yaklaştığımızı ifade ediyor. Her şeye rağmen, tüm Türk milletinin yeni yılını kutluyorum, Atatürk İlke ve İnkılapları izinde, nice yıllar diliyorum…