Atatürk çocuklara 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramını armağan ederken geleceğimizi de emanet etmişti. Onun içindir ki dünyada tek olan bu bayram önemlidir, özeldir.
****
Şu çocuklar yok mu? Ah, şu çocuklar! İnsanın acısını alır, hüznünü götürür, neşesini getirir. Çocuk olmak, yüksek dağların zirvesinde yaşamak gibi bir şey.
“Ölümün celladı varsa; yaşamın da çocukları var.” demiş şair.
Bu dizeler, içimizdeki umutların ve yaşamın ta kendisinin çocuklar olduğunu ne güzel anlatmış.
Umut sözcüğü çocukları, çocuklar denince çocukluğumu hatırlarım hep.
Çocukken kutladığımız 23 Nisanlar, bir günlüğüne büyük olduğumuz ve büyümeye özendiğimiz günlerdi bizim için.
Hep umutlu olmak, umutlu kalmak istememiş miydik çocukluğumuzda. Bizimle vakit geçiren, dinleyen, izleyen sabırlı ve hoşgörülü büyüklerimiz yoktu ama temiz olmak, dünyaya, güzel, sevecen, barış penceresinden bakmak; kötülük düşünmemek, gibi duyguları öğreten korumacı büyüklerimiz ve öğretmenlerimiz vardı. Keşke hep çocuk kalabilseydik. Mümkün olsa da, bir günlüğüne büyümüşlüğümüzden kurtulsak; çocuk olsak.
Ne güzel olurdu çocuk gözlerle dünyayı kucaklamak. Çocuk yürekle çirkinliklerin, kötülüklerin peşine düşmek. Gerçek hayattaki savaşlara, acımasız düşmanlara ve teröre inat, çocukça yürekle Kaf dağının ardındaki canavarı kovalamak. Ne güzel olurdu hayata, güzele ve iyiliklere dokunmak. Prenses kıyafetleri içinde elinde asasıyla her dokunduğunu güzelleştiren prenses gibi olmak. Oyunda yere düşerken eğlenmek. Ne güzel olurdu ömür boyu 23 Nisan’ları çocuk kalplerle kutlayabilmek.
Bir günlüğüne değil, keşke her gün çocukların olsa dünya.
Büyüklerde oluşan boşluklara inat, minik bedenlerin umut çiçekleriyle bezendiği rengârenk bir dünya.
Sizin de içinizden çocuk olmak gelmiyor mu? Tıpkı 23 Nisanda büyük olmak isteyen çocuklar gibi?
Çocukları ve çocukluğumuzu unutmadan; dünyayı bir günlüğüne çocuklarımıza verirken, biz de onların yerine bir günlüğüne de olsa çocuk olalım. Aynaya bakıp son kez ne zaman masumduk diyebilmek için?
Kutlu olsun bayramınız çocuklar…
