(‘Vatan!’ ve Atatürk denince titreyen tüm yüreklere!)
Seni, hiç sönmeyen, bir közde gördüm/
Korkusuz iki göz, pak yüzde gördüm/
Paha biçilemez bir özde gördüm/
Seni aynı izde, hep bizde gördüm//
Kayada kök salan çam endamında/
Çöle hayat veren nehrin suyunda/
Al beyaz güllerin tomurcuğunda/
Seni aynı izde; hep bizde gördüm//
( Nakarat)
Seni zirvelerin karında gördüm./
Bitmez bir sevdanın harında gördüm./
Seni Atatürk’ün yolunda gördüm/
Seni aynı izde; hep bizde gördüm//
Bayrağın renginde, dağ başlarında/
Seni civanların bakışlarında/
Seni anaların ağuşlarında*/
Seni aynı izde, hep bizde gördüm//
Seni aslanların kükreyişinde/
Seni Köroğlu’nun seslenişinde /
Seni meydanların titreyişinde/
Seni aynı izde, hep bizde gördüm//
Hem belleğimizde hem canımızda
O tertemiz, asil kanlarımızda/
Seni hep, ama hep, hep yanımızda/
Seni aynı izde; hep bizde gördüm///
*ağuş/aguş: kucaklamak için iki kolun açılmış hali
