(Şarkı/ Türkü Sözü: Canfer Balçık)
Niye saldın beni, bu onmaz derde?/
Ne akıl ne izan* kalmadı serde/
Hani gitmek yoktu, kavlimiz nerde?/
Bari bir kahveye kalabilseydin//
Pusulam bozuldu, yönüm şaşıyor/
Nereye el atsam; kopup düşüyor/
Kırk kat da giyinsem, sırtım üşüyor/
Keşke, son halimi görebilseydin//
(Nakarat)
Bana, yine öyle, bakabilseydin/
Yine, ellerimden tutabilseydin/
Nelerden geçerdim, bilebilseydin/
Keşke, bir kahveye kalabilseydin//
Sanki, sıradağlar kalktı, yürüdü/
Felek, umutları yerde sürüdü/
Başımı bulutlar, karlar bürüdü/
Keşke, güneşimi tutabilseydin//
Beni benden aldı, yordu bu şehir/
Yemeyi, içmeyi eyledim tehir/
Bozuldu sazımda, sözümde sihir/
Sessiz çığlığımı duyabilseydin//
Tutsak aslan gibi, kaldım kafeste/
Zaman dörtnaladır, bahtım aheste/
Keşke görebilsem en son nefeste/
Senin niyazınla göçebilseydim///
