(Güfte: Canfer Balçık)
Bir demet papatya vardı elinde/
Bir tatlı tebessüm; nur cemalinde /
Kendimi; o güzel, gök gözlerinde /
Daha ilk gördüğüm anda kaybettim.//
(Nakarat )
Kendimi , o eşsiz anda kaybettim/
O seher, kıpkızıl tanda kaybettim/
Yürekten haykıran o sessizlikte/
Kendimi sevdanda, canda kaybettim//
Işığın ayçaya*, güneşe denkti /
Endamın dört mevsim ve rengarenkti/
O ne güzel ezgi, o ne ahenkti/
Kendimi, sevdanda, canda kaybettim//
O akan nehirde, o zor yokuşta
Yüreğim titrerdi o çağlayışta
Asırlar geçerdi, her bekleyişte
Kendimi; sevdanda, canda kaybettim//
Kendimi, o gülüş, o şuh bakışta/
O sessiz sesleniş , o vuruluşta/
O dilde, o dudak, o söyleyişte/
Kendimi sevdanda, canda kaybettim ///
(Canfer Balçık; 22.05.2021)
*ayça: yeniay
