Geçenlerde internet sayfama Yamaç Kona Bey isimli genç bir arkadaştan günlük olayları yorumlayan bir yazı geldi. Bu yazıdaki bazı fikirlere iştirak etmemekle birlikte yazının üslubundaki zarafet beni çok mutlu etti. Yazıyı okuyunca memnuniyet ve takdirimi ifade ettim ve katılmadığım hususlarda fikrimi bilahare ifade edeceğimi belirttim. O zamandan beri tereddüt içindeyim. Çünkü ben bu genç arkadaşla günün modasına uyarak didişmek istemiyorum. Bu centilmen Türk gencinin üslubuyla gönlümde aldığı yeri korumak istiyorum. Belki bu bir korku veya bencillik; ancak benim buna ihtiyacım var. Her yere saldıran siyasi liderlerimizin ve pek çok köşe yazarımızın olduğu gibi. Ben Yamaç kardeşime edebiyatımızda “edebe” dikkat edildiği dönemlere ait şu sözü hatırlatarak ne büyük bir işi başarmakta olduğunu belirtmek istiyorum: “Üslubu beyan, aynıyla insan” Bu hususa daima dikkat eder ve aşağıdaki hususları da belki de pek çok kere ihlal etmiş daha yaşlı bir insandan hayata dair hakikatler olarak gönlüne yerleştirirse ne mutlu… “Nefsiniz için sevdiğiniz şeyi kardeşiniz için de sevmedikçe hiçbiriniz Müslüman olamazsınız.”Hz. Muhammed “Sana acı veren şeyle başkalarını incitme” Budizm “Sana ıstırap veren şeyi başkalarına yapma Tevrat’ın esası budur. Geriye kalan laf-u güzaftan ibarettir.” Talmud “İnsanların senin için yapmalarını istediğin şeyi sen de başkalarına yap.” Mata İncili “Sana başkalarının yapmasını istemediğin şeyi sen de başkalarına yapma.” Konfüçyüs (Ana Tects) “İşte en yüksek kanun budur. Sana yapılmasını istemediğin şeyi başkalarına yapma” Hinduizm (Muhaborata) “Komşunun kazancını kendi kazancın gibi, onun zararını kendi zararın gibi kabul et” Taoizm “Yalnız kendisi için kötü olan şeyi komşusuna yapmayan insan iyi insandır.” Zerdüştlük Unutma: “Genç arkadaş karanlıklar seninle aydınlanacak”