Güneş batmak için alçalırken, görkemli yansımasını Nişantaşı caddesine, birbirinden şık araç ve kişilerin üzerine yansıtırken, neredeyse kimsenin fark etmediği bir şey gözüme takıldı. O şatafatın ve gösterişin altında görüntüsel olarak ezilmiş olduğunun farkında ama mağrur bakışları ile sizi etkileyen bir kadın.
 Yanına yaklaştıkça ona verdiğim dikkatimin farkında olmadan şefkat dolu bakışlarını dikti üzerime, mendilini uzatmış, ar perdesini yırtmamış, ben dilenci değil emekçiyim edası ile satıyordu. Ondan mendil almak istedim, niyetim konuşmaktı.
Yanına oturdum. Üzerimizde ki bakışlara umursamadım. O kadını, o deli yüreğinde neler olduğunu, yüzünde ki kırışıklığın her bir nedenini bilmeyi yürekten arzuluyordum. Etraftakiler,  bu düşüncelerim altında sadece dekor olmaya başlamışlardı.  Konuştukça açıldı.  Kısa sürede tüm yaşanmışlıklarını anlatmadı ama onu en çok yaralayan yaşanmışlığını tek bir kelime ile özetledi: ‘ben bir anneyim’  Oğulları, kızları vardı. Kocası öldükten sonra onu atmış ve emekli maaşını, evini almışlar. Mendil satarak bir odada yaşam sürüyormuş.
Temiz giyimi, mağrur duruşu ve evlatlarından gördüğü zulme karşılık, gözlerinde sönmeyen o şefkat. Elimden ne geliyorsa senin için yapmak isterim dedim. Ve o beni kalbimden vuran o cevabı verdi: ‘bana evlat olabilir misin?’
Hayat acımasız olabilir şartları ile belki, ama bizler yüreklerimizi bu kadar körleştirmemeliyiz. Ne adına, kim için bu kadar zalimlik? Hepimiz bir oyunun içindeyiz, kimileri üstünlük ve bilmişlik kimileride ezilmişlik ve acıtasyonluk rollerinde oynar oyunlarını. Kaçımız yaşananlara gülüp geçebiliyoruz, kaçımız hayat güzel diye güzel yaşamaya çabalıyoruz? Herkes için hayat kendisine zor. Peki gururla direnebiliyor muyuz hayata? Hayatta ki en kolay şey başkalarının size acımalarını sağlamaktır. En tatmin yaratan şeyde acılarınız ile değil, yaptıklarınız, sevginiz ile takdir almaktır.
Annelerimiz kötüde olabilir ama biz evlatların onlara kötü olma hakları yok.  Bizler yüreklerimize sahip çıkalım. Kim ne olursa olsun şefkat en iyi dost ve tatmin olma aracıdır. Kimse gerçekten göründüğü ve yaptığı kadar kötü biri olamaz. Sonuçları görmek yerine nedenleri ortadan kaldırabilsek!!!