Ne seyredeceğinizi biliyor musunuz broşür aldınız mı?
Olsun arada alırsınız. Ama araya kadar oyunu anlayamayacaksınız iş işten geçmiş olacak. Bari ben biraz açıklama yapayım.
Devlet Tiyatrosu, Belediye Tiyatrosu, Ortaoyunu Tiyatrosu, Pandomim Tiyatrosu... Bunları duydunuz. ..
Ülke Tiyatrosu ise tüm bu tiyatroların karıştığı içine arsızlık, duygu sömürüsü, din, kötülük, hırs, para, azim, başkaldırı, eziyet, saflık vb kavramların, şöööyle tepeden atılıp izleyenleri etkisi altına alan tiyatro çeşitidir.
Bazen izleyici de doğaçlama yoluyla oyuna katılır. Oyuncu bazen bir emlakçı, bazen bir memur, bazen ise bir ayakkabı boyacısı olabilir. Ülke Tiyatrosunda oyuncuların hiç önemi yoktur senaryo götürür...
Bu tiyatroyu hemen anlamanız için biraz tecrübelenmeniz gerekir, yani üç-beş kere görmekle... Bu daha fazla da olabilir. Kişinin algılama kapasitesiyle ilintilidir. Çokkkk görenlerin hala anlayamadığı durumlar da maalesef oluyor onlara tiyatro koltuğunda “Uyusun da büyüsün niiinnniii” demek kalıyor...
Uyuyanların şöyle bir avantajı var, olan bitenden haberleri olmadığı için mutlular... No woman no cry... No duygu no tepki...Ya da No-ter...
Bu tip tiyatrolara benim hatırladığım ilk oyun; Ataköy de Atrium Alışveriş Merkezi önünde idi...Otoparka arabayı bırakıp tam dışarı çıkmıştım ki içler acısı bir ağlamaklı oğlan çocuğu, ayakkabı kutusu dağılmış, boyalar ortalığa saçılmış ortasında biçare oturmuştu. Sadece hıçkırıyordu. Ben de doğaçlama “Yavrum noldu kim sana bunu yaptı” diyerek yardım edip boyaları toplamış sonra elini yüzünü silip para vermiştim. Göya büyük çocuklar onu tartaklayıp parasını almıştı... Senaryo zımba gibi...Aradan bir iki ay geçince onu aynı sahne ile bu kez Bakırköy’de görmüştüm. İşte o zaman anladım ki oyun turneye çıkmış. Söylene söylene çocuğun üzerine yürürken onun kaçışını görmenizi isterdim.
Başka bir tiyatro sahnesinde; Elektrik İdaresinin veznesinde kuyrukta bekliyorum. (Eskiden faturayı sadece burası alıyordu) Epeyi beklemiştik. Derken yanda bir gürültü... bir genç ağzından köpükler çıkararak, yerde garip garip debeleniyordu ve yanında da başörtülü bir kadın soğan koklatıp oğlunun sara hastası olduğunu ve ilacını alamadıklarını söylüyordu. Bazı seyirciler yardım için oyuna dahil olurken bazıları da bu oyunu daha önce gördüklerini ifade ettiler...
Başka oyun mu yok? Yaşlı dede ve oğul ikilisinin tiyatrosunda bizden 1100 lirayı hiç edip gittiklerini anımsadım. Emlakçılardan bıkıp evimizi evsahibinden satma işine yönlenmiştik orada da bir tiyatro sahnesinde olduğumuzu anladığımızda da olan olmuşu. Sahte 500 Euro vermişler ve Türk Parasını bizden bir punduna getirip almışlardı...
Ülkenin her yerinde tiyatro oynanıyor... Oyuncular bizler... Workshoplardayız... Seyirci???
Adam yolda gidiyor önünde biri tökezleniyor yardım edene çarpıp parasını alıyorlar... İkili bir tiyatro...
Yolda anne-kız gidiyor anketör soruyor “Vaktiniz var mı?” Kadın cevap veriyor “Yok!” Anketör “Ne zaman olacak?” Yani tiyatro başlasın diye gırtlağını sıkacak illaaa...
Bir de call –center- girls ler “İ-yi Gün-lerr Sev-gül Ha-nım nasıl-sınız?” Tiyatro başlıyor...Hiç tanımadığım ve hayatımda karşıma çıkma olasılığı milyonda bir bu ucube ses bana niye hatır soruyor, bu şehirde komşum bile sormazken...
Duyduğum ilginç bir tiyatroyu da aktarayım. Adam tenha bir yolda giderken yolda bekleyen bir adamı arabasına alır. Adam arkaya oturur ve “Ben senin azrailinim” der. Adam şaşırır. “Biraz sonra öleceksin” der adam iyice kıllanır...Nerden biliyorsun sorusunda ısrar eder...Adam çünkü beni bir tek sen görüyorsun der. Yolda ilerlerken başka bir adamın kenarda beklediğini görürler. Adam istersen şu adamı al bakalım beni görebilecek mi der...Arabayı durduran adam çaresiz diğer adamı da alır. Ve der ki;”Kardeşim şu arkadaki adamı görüyor musun?” Beriki Yoo arkada kimse yok deyince diğeri “Gördün mü ben senin azrailinim diyorum inanmıyorsun, şimdi arabayı sağa çek ve namaz kıl canını alacağım” der. Çaresiz adam iner ve namazını kılar. Ancak tiyatro bitmiştir iki hırsız sanatçı arabayı gazlar...
Ülke Tiyatrosunu peki kim seyrediyor?
İyi seyirler...
