Anadolu’daki geleneklere oranla Trabzon gelenekleri incelendiğinde bu geleneklerde sporun yeri oldukça azdır. Anadolu’da, Trakya’da ya da diğer Türk yerleşmelerindeki geleneklerde sporun önemli yeri vardır. Mesela düğünlerde güreş tutulması, şenlik, panayır güreşleri, ciritcilik önemli yer tutar. Trabzon geleneklerindeki spor ise daha çok atıcılık ile ilgilidir.
Trabzon geleneklerinde silah ve buna bağlı atıcılık çok önemli yer tutar. Silahsız düğün, tören, asker yollama olmaz. Silah Trabzonlu için çok kıymetlidir. Her vesile ile bunu, kullanılışını ve kendi maharetini göstermek ister.
ASKERE GİTME: Sevk günü asker adayları ile bunların uğurlayıcıları, köyün (ya da kasabanın) elverişli yerinde toplanırlar. Kemençe (ya da davul zurna) ler çalmaya, uşaklar oynamaya, daha önce doldurulmuş tabancalar ile çeşitli tüfekler (mavzer, kırma, kuş tüfeği vb.) patlamaya başlar. Sonra türküler, takılmalar ve düzenli biçimde yakılan mermilerin giderek donanmaya dönüşmesi. Bunu, kucaklaşıp öpüşme, helalleşme sahnesi izler.
Gençlerin askere gidişlerinde olduğu gibi dönüşlerinde de şenlik ve donanma yapılır. Askerin gelişi, köy içinde, ilkin birkaç el tabanca atışı ile duyurulur. Sonra, köyün değişik yerlerinde mermiler yakılmaya başlar. Bu arada coşkunluktan, sevinçten haykırmalar duyulur. Of ilçesinde ise askerden gelenleri için halka duyuru şeklinde havaya mermi atılırdı. Bunu duyan komşular askeri görmeye gelen ziyaretçilere ve gelenlere de tatlı getirir.
EVLENME GELENEKLERİNDE SPOR: Evlenme geleneklerinde spor genellikle atıcılık üzerinedir. Batı Anadolu ve Balkan Türklerinde sıkça görülen düğün güreşleri Trabzon’da görülmez. Bunun yerine silah atışları yaygındır. Nişan dönüşünde, gelin almaya gidildiğinde, gelinin damat evine getirilmesi sırasında ve damat evinde tabanca ve uzun namlulu silahlarla mermi atılır. Of ilçesinde ise düğün şenlikleri daha görkemli olsun diye tabanca ve uzun namlulu mermilerin yanı sıra fazla miktarda dinamit atılır.
ATICILIĞIN TRABZON KÜLTÜRÜNDEKİ YERİ: Silah taşımak, silah kullanma Trabzonlu için vazgeçilmeyecek bir tutkudur. Ağır doğa şartlarından kendini koruma amacını güden Trabzonlu zamanla doğa şartlarının yumuşamasına rağmen silah alışkanlığını, geleneğini bırakamamıştır. Silahını her vesile ile kullanmak ister. Geleneksel kıyafetinin mihenk taşını da silah oluşturur. Düğün geleneğinin yanı sıra doğum geleneklerinde, askere gitme geleneklerinde, sünnet geleneklerinde ölüm geleneklerinde, önemli günler ya da bayramlarda, avcılıkta, ay ve güneş tutulması geleneklerinde silah kullanılması ön plandadır. Her türlü tabanca, tüfek, uzun namlulu silah, dinamit kullanımı yaygındır. Ancak 12 Eylül 1980’den sonra silahların toplanması üzerine kıyı kesiminde silah kullanımı gittikçe azalmaya başlamıştır.
(YARIN: İLKÇAĞ'DA TRABZON'DA SPOR)
