Ümit Yaşar Oğuzcan’ın bu şiiri bugünün anlamını çok güzel ifade ediyor. Voltaire’in dediği gibi, “Şiirin düzyazıdan ayrıldığı nokta şudur; Az sözcükle çok şey söylemek...
“Anneme ve bütün annelere”
“Nasıl hatırlamam anacığım nasıl
Kaç geceler bana ninni söylerdi
Hasta olunca oydu başucumda bekleyen
Biraz yorulmayayım, üzülmeyeyim, hemen
Alır kucağına okşardı, saçlarımı öperdi.

Nasıl hatırlamam anacığım nasıl
Uzun kış geceleri masal masaldı
Güzel çoban kızları, iyi kalpli sultanlar
Bir suyun akışı gibi geçip gitti zamanlar
Şimdi ne o dünkü çocuk, ne de o masal kaldı.

Nasıl hatırlamam anacığım nasıl
Yıkayan oydu mürekkep lekeli parmaklarımı
Akşam biraz geciksem yollara düşerdi
Sokağa çıkarken «Yavrucuğum üşütme» derdi.
Hemen bir kazak örerdi biraz boş kaldı mı.

Nasıl hatırlamam anacığım nasıl
Bilirim yine kalbinde yerim anacığım
Selam sana Anneler Günü İstanbul’dan
Yeni dönmüşçesine bir akşam okuldan
Vefalı ellerinden öperim anacığım.”

Benim anamın beş çocuğu var, Biri erkek dördü kız
En küçüğü kırkını geçti lakin
Anam haber alamadı mı bizden
Eskiden camlarda, şimdi telefon başında bekler 140 nabız
Mutluluğu sadece bizim gülücüklü suratlarımızda saklı
Hiç demez of aman of
Kocaman bir yüreği var içinde keskin bir kılıç
Yıkar dağları enginlere de sığmaz
Cihanı alır karşısına taktımı mı kafasına bir dert
Çözene kadar tepesindedir vakur
Benim anam hiç vazgeçmez sevmekten
Vermekten hiç yüksünmez
Kucağında hep verecek birşeyler vardır seç beğen
Üzülürsek üzülür- Sevinirsek sevinir
Ama darılırsak o hiç darılmaz
Bir öper bir koklar bırakır sonra
Benim küçük dev anam
Biz tekinde zorlanırken, nasıl baktın beş çocuğa anam
Yanımda olmazsan yanam
Ver o bilge ellerinden öpeyim
Yine beni sarmala anam...
Ben şiir yazamam ama en kısa anlatma yolunu seçtim bu gün için...
Biricik anneciğimin ve tüm annelerin ve de anne adaylarının bu özel günü kutlu olsun.