ANADOLU’DA.  TECDİD  VE  TEDRİS’E   ENSÂR  OLANLAR  ( 2 )

Konya  ve  civarında,  hatta,  bütün  Orta  Anadolu’da,  ilk  Kursumuz, o  tarihlerde,  Konya’nın  bir  İlçesi  olan,  Karaman’da  açılmıştı. Devrin  Karaman  Vâiz’i,  Merhum,  Şükrü  Taşkıran,  Karaman  ve  civar’dan  gelen  talabeyi,   gece-gündüz,   demeden   çok   sıkı,   bir  tedris  ile, Tekâmülaltı   seviyesine   yükseltmişti.  Genç  vaiz,  henüz  askerlik  vazifesini  ifa  etmemişti,  askere  alındı.Şükrü  Taşkıran  Hoca’nın  dayısı, İstiklal  Harbi  gazilerinden,  kendisine  İstiklal  Madalyası-  Berâeti  tevcih  edilmiş, İstanbul’da,  Sultanhamam,  Mahmudbey’de  hanları  bulunan, Karaman’da  ve  bütün  Türkiye’de  Çok  Saygın  bir  şahsiyyet... Karaman’ın,  azgın,  azılı, C.H.P.’li’leri, Kursa  hep  karşı  olmalarına  ramen,  Şükrü  Hoca  Kurs’un başında  iken,  ses  çıkartmıyorlar-  çıkartamıyorlardı. Ne  zamanki  Şükrü  Hoca  askere  alındı, fitne,fesad  ve  fücuru  artırdılar,  ma’alesef, Kurs  ve  talebe  dağıtıldı.

Konya  civarındaki,  hatta,  Orta  Anadolu  Bölgesindeki  bu  tek  Kurs’un  dağıtılması, İstanbul’da,  Hazreti’miz,   yakınları   tarafından,  deriun  bir  hüzünle-üzüntüyle  karşılandı. Çok  üzülenlerden  birisi  de,  Konyalı,  Merhum,  Mustafa  Doğanbey  idi. Efendi  Hazret’lerine:  “  Efendim,  Benim  Memleketim,  Konya-  Beyşehir, Doğanbey  Nahiyesi, burada  Benim  Aileme  aid,  üçer  katlı  iki  Konağımız  var.  Ayrıca,  İstanbul’a,  İzmir’e  göç  etmiş   hemşehirli’lerimizin.   çok sayıda   evleri  var,  buralarda   50-60,  talebe’yi   rahatlıkla   barındırabiliriz. Topluca  Tedrisat  için  Nahiyemizde  bulunan,  Cami’kebîr   ve  diğer  bir  camii  de,   mahfilleri,  son  cemaat  yeri,  Meşrute  ve  müştemilatı  çok  müsaid.  İzin  verirseniz  dağıtılan-  dağılan  Kursumuzu, Bizim  Nahiye  Doğanbey’de  toplayalım.

Hazreti  Üstaz’ımız  çok  memnun  kalır,  Mustafa  Doğanbey’e  du’a  buyurur.  Dağıtılan-  dağılan  Kursumuz,  Doğanbey    Nahiye’sinde,   yeni   talebenin   de,   ilavesiyle   toplanır. Doğanbey’de,  toplanın   Kursa,  Hazreti   Üstaz’ımızın   ve   Çırpanlı,   Hoca’mızın    ilk   talebe’sinden,   Alanya’lı, Zühdü’nün   Hüseyin  Lakaplı,  Merhum,  Hüseyin   Özge    Hoca’mız   gönderilir. Talebe’nin  iaşe  ve ibateszi  için,    başta,  Merhum, Konyalı,  Mustafa    Doğanbey   olmak  üzere, Doğanbey’den  İstanbul’a,  İzmir’e  göç  eden  zengin  Doğanbey’li’ler  seferber  olurlarlar. Doğanbey  Halkı  da  elinden  geleni  yapar.   Ders’ler   devam   ediyor,  her  şey  yolunda  gidiyor, Halk,  talebe,  hoca, herkes  mutlu  derken, “ Din  garip  olarak  başladı,  yakın  bir  zamanda  yeniden  gurbete  dönecek.  İnsan’ların   fesad’a,   sürüklediklerini   ıslah   eden,    garip’lere ,  müjdeler  olsun,”  Hadis-i  Şerif’i  fehvasıca,   Din’in  garip  olduğu   dönemlerde,  müslümanların  kaderi,  hicrettir.Müslümanların  garip  olduğu,  Mekke  döneminde,  ilk  önce,  Habeşuistan’a,  sonra  Medine’ye  hicret  ettikleri  gibi, Karaman’dan   Doğanbey’e   hicret  eden, talebe  için  Doğanbey’de  de,  zuhur  eden  fitne,  fesad  ve  fücûr  sebebiyle,   bir  başka  yere,  hicret  yolu   göründü. Ama,  nereye?!..

Doğanbey   sokaklarında,   kahvehane’lerde,  her  yerde,  kursun  dağılacağı  konuşuluyor,  üzülenler  olduğu  gibi, sevinenler  de  var.”  Ne  güzel  yerleşmişler, Allah’ın  kitabını  okuyorlar, Dinimizi  öğreniyorlar,  kimseye  bir  zararları  yok,  bakışlarıyla  bile,  olsun,  kadınlarımızı   kızlarımızı   rahatsız  etmiyorlar. Sokakta,   bir yere   giderken,  at  gözlüğü  takğılmış,   gibi,   sadece    önlerine  bakıyor, sağını, solunu,    yukarısını   görmüyorlar.  Yazık,  şimdi   bunlar   nereye   gidecekler,”   diye,  üzüntü  beyan   edenlerin   yanında,  buradan   gitsinler  de,   nereye   giderlerse,   gitsinler,”  diye  sevinenler    de,  var.

1957  Yılı’nın  güz  aylarıdır,  Eylül- Ekim. Kağnı  Ustası,Huğlu’lu,Hacı  Mehmed  Tanık..  Huğlu,Silah  ve  Savunma  Sanayi’inde  bir  dünya  markası  haline  gelen,  Huğlu, Konya  Beyşehir’in,  Konya  Selçuk  Üniversitesi’ne  bağlı,  iki  Yüksek  Meslek  Okulu’nu  bünyesinde   barındıran,  Anadolu’daki  ba’zı  il  merkezlerinden,    daha   ziyade,  vergi  tahsil   edilen,  Mahallesidir. Huğlu’da,  Silah  Sanayi’i  gelişmeden  önce,   bu  bölge’de  devrin  nakil  vasıtaları,  At  arabalarıyla,  kağnı’ları  yeniden  yapan, ta’mir  eden,  dönütüren  usta’lar,  hep  Huğlu’lu  ustalardı.Harman  kaldırıldıktan  sonra  güz  aylarında,Eylül, Ekim,  Kasım  aylarında  herbir  usta bir  köye  gider,  üç  ay  müddetle, yeni  kağnı,  at  arabası  yapar, ya  da  ta’mir  ve  dönüşümünü  yaparlardı.

Huğlu’lu  Hacı  Mehmed  Tanık, At  arabası,  kağnı  yapmak,   ta’mir  ve  dönüşüm  için  Doğanbey’de’dir.Kurs’la  alakalı  fitne,  fesad  ve  fücura  şahid  olur,  Kurs’un  dağılıyor  olmasından  dolayı   derin  üzüntü  duyuyordu.Kurs’la  yakînen  alakadar  olanlarla  ve  Kurs’un  hocası,  Merhum,  Hüseyin   Özge   ile   görüşür,  “ Ne  olur!  Kursu  dağıtmayın,  Bizim   Köyü’müze,    Huğlu’ya   buyurun, Sizi,  bağrımıza   basacağız!   der.  İstişare   edilir,   Konyalı   vasıtasıyla,    İstanbul’a ,   Efendi  Hazretlerine    ulaşılır,  izin  istenir,  Kabul    edilince,   Bu  kerre,  Doğanbey’den,   Huğlu’ya    hicret   için,   hazırlıklara   başlanır...