ZEYREK   YOKUŞU’NUN   BUGÜNKÜ   HALİ!...

Zeyrek  Yokuşundaki, Pîrî,   Mehmed   Paşa  Cami’i’in,  Hazire’sinin,Fatih   Belediyesi  Sosyal   Te’sis’lerinin   istinad   ettiği   uzunca  devasa   duvar, İ.B.B.  Miras   bölümü   tarafından   restore   edilmektedir. İtfaiye   Caddesinin  başlangıcındaki,  sağ   tarafta   bulunan  Hamal   Taşı,  Fatih   Belediyesi   tarafından   aslına   uygun   olarak   restore   edilmiştir. Cadde’nin   sol  tarafında   bulunan   asırlara   direnen,  Tarihî  Çeşme   de,  yine   Fatih   Belediyesi   tarafından   aslına  uygun  restore  edilmiştir. Zeyrek   Cami’i’nin   önündeki  sed   üzerindeki,  Pîrî,  Mehmed   Paşa  Cami’i’  ve   Haziresi   arasıyla,  Zenbilli   Ali Cemâlî   Efendi  Mektebi  ve   Kabr-i   Şerif’leri   arasındaki  vakıf   eserler   her   nasılsa,   küçük   parseller   halinde  husûsî,  mülkiyete   geçirilmiştir. Zenbilli   Ali   Cemâlî  Efendi’nin   penceresinden,   meşhur  Zenbilini   sarkıttığı,  konağı’nın  yerlerinde  bugün   yeller   esiyor. Yine  her   ne  şekilde   ve   nasılsa   Konağın   arsası, bir  Husûsî   vakf’ın   mülkiyetine   geçirilmiştir...

İlahiyat  ( Kelâm)   Doktoru, Dr.  Şaban   Öztürk   Bey   Kardeşim, Salabeti   Diniye   Sahibi, Gayyûr   bir   Kardeşimizdir.Uzuin  yıllar,  Medrese’lerimizde, müderrislik   ve   idarecilik   yapmıştır. Bu   hizmet’lerini,   tek   başına   te’sis   ettiği, “  Vakfulilmi  Ve’l- Hikmeti=   İlim   ve   Hikmet  Vakfı,”  ile   taclandırmıştır.  Binbir   zoluklarla   ve   ikna’  edebildiği   hayırseverlerin   de   katkılarıyla, Zeyrek   Yokuşunda, Zenbilli,    Ali   Cemâlî  Efendi’nin  Mektebi  ve  Kabr-i   Şerif’inin   çok   yakınında, takribî, 30 metre   yukarısında.   Takribî, 50 M2,  üç  katlı, Bina’yı   Tapu   senediyle,  İlim   ve   Hikmet   Vakfı’na   mal’etmiştir.Şirin   mi   şirin,  bu  Bina, kaloriferli,  Doğalgaz  ile   ısıtılan,küçük  bir   mutfağı,  duş   kabini  olan, sade,   ama,    tertibli   döşenmiş,   mükemmel   bir   yer. Şimdilik,   burada, İstanbul’un   sıfır   noktasına, Ricâl-i   Ma’neviyye’nin   meskeni, bu  ma’neviyyet  ve   uhreviyyet   vadisinde, haftanın  Çarşamba  günlerinde,  gönül   dost’larımız,  Kardeşlerimizle   buluşuyor, Yolumuz,   Zikr-i   Hafî,  Tarîkat-İ   Nakşibendiyye-i   aliyye’nin,   temel   düsturlarından,   esâsâtından   olan   Hatm-i   Hacegân-ı  Nakşiye’yi   yapıyor,  Hafta   içinde  Kardeşlerimiz  tarafından   müştereken   okunan  Kur’ân-ı   Kerim   hatimlerinin   du’a’sını   yapıyoruz. Yolumuzda, tekâmül’ün   en   ehemmiyetli  unsur   ve   sebeblerinden   birisi   de, “ Sohbettir,” Ashab-ı   Güzîn, Silsile-i   Zeheb- Silsile-i   Saâ’daât   üzerine, Yolumuzun   yol  Haritasını   teşkel   eden, İmam-ı   Rabbânî,   Müceddid-i   Elf-i   Sânî,   Ahmed-ü   Faruk,   es- Sirhindî(K.S.)  Efendi   Hazret’lerinin, Mektubat-ı   Kudsiyyesi   üzerine,  sohbetler   yapıyoruz.

Ayrıca,  Hazreti   Üstazımızın, İrşad,  İhda,  İhya   ve   tecdid   vazifesi’nin   yanıda, Silsile-i  Saâ’dât   arasında   sadece  bu   devre   ve   Hazreti   Üstazımıza   tahmil   buyrulan,   “ Tedris,” hizmeti   ve   vazifesi,  günümüzde   ihmal   edildiği,   layıkıyla   yerine   getirilemediği   için, Hazreti   Üstazımızın  Aziz   Ruhunu   ta’ziz  için   teberrüken,  Usûl-ü  Fıkıh’tan,Mola   Hüsrev  Hazret’lerinin   te’lifi, Mirkâtü’-l- Vüsûl,  ders’lerine   devam   ediyoruz.

Pek   Muhterem   Kardeşimiz,  Dr. Şaban   Öztürk    Bey   Kardeşimiz, Vakıf   Binasını   civarındaki  ba’zı   küçük   parselleri   de   satın   almak   ve   burasını,   Zenbilli   Ali   Cemâlî  Efendi’nin   Mektebi’ninz   de   dahil   olduğu,   bünyesinde, Sıbyan   Mektebi,  Kütüphane,   misafirhane, Medrese  talebesi’nin  barınacğı   yurt, Usûl-ü   Fıkıh, Tefsir,Usûl-ü   Hadis  ve   hadis  ilimlerinin  tedris  ve   tahsil  edildiği, Yüksek   Mertebe   Medrese’nin   de  içinde   bulunduğu,   bir  Külliye   haline   getirmek   istiyor.İşi   kolay   değil, ancak,   ihlas   ve   samimiyyetle   azm   edip, Allah’a   tevekkül   edildiğinde, Rabbimizin   her   şeyi  asân   edeceğine,   kolaylaştıracağına   imanımız   tamdır.Rabbimden   niyazım, Aziz   Kardeşimizin   muvaffakıyyetiyle, oluşacak  Külliye’nin, “ İlim   ve   Hikmet   Vakfı,  Zembilli  Ali   Cemâlî  Efendi   Külliyesi,” hayırlı  olsun...

Zenbilli,   Ali   Cemâlî    Efendi   Hazret’leri,  Fatih   Devrine   yetişmiş,   Molla   Hüsrev   Hazretlerinin   rahle-i   Tedrisinde  bulunmuş,  Molla   Fenarî   VE  Molla   Gürânî’nin    MUASIRI, Bayezid-i   Velî, Yavuiz   Sultan   Selim  ve  Kânûnî,    oönemlerinin,  kadısı,   müftüsü,   müderrisi   ve  Müftîy-i   Benâm   ve   Şeyhulislâmı...

Kendisine, “ Zenbilli,” lakab   ve   unvanı’nın   verilme   sebebi, Ali   Cemâlî   Efendi’nin   Konağı,  Zeyrek   Yokuşunda  epeyce   yüksek   bir   sed   üerindedir. Dünyevî    ve  dînî  bir   müşkili   için,  kendisinden   fetva   isteyenler, Akabe   geçidi   gibi   dik, Zeyrek  Yokuşunu   çıkıp Konağın   kapısına   kadar   geldiklerinde,   yorgun-argın,   bir   de  Konağın   merdibanlarına   tırmanmasınlar,   diye  Konağın   penceresinden   iple   aşağıya   bir  zenbil   sarkıtır,   fetva   isteyenler,  ma’rûzatını   havî    bir   kağıt   parçasını  zenbil’e   koyarlardı.Zenbil,  yukarı   çekilir,  fetva  cevaplandırılır,  aynı  usul  ile  zenbile   konulur,   aşağıya   sarkıtılır,  fetva   soran   cevabını   alır,  giderdi. İşte,   bu   sebeble,  Ali   Cemâlî   Efendi’nin  lakabı   ve   unvanı    “ Zenbilli,  Ali   Cemâlî,”  olmuştur.

Şu   zarafete,  letâfete   ve   nezâkete   bakarmısınız,”  Et-Ta’zîmü   li’emr’illâh,  Ve’ş- Şefkatü   alâ   halkı’llâh,”   işte   budur. Salâbetiyle,   meşhûr   Pâdişah’ların    bile  kendisinden   çekindiği,  Şeyhulislâm’ın   halkına   karşı   gösterdiği   şefkat,   merhamet   ve   kıymet.

Çarşamba   günleri  Vakfımıza   doğru   azimet   ettiğimizde,   ulaşım   vasıtalarından, Unkapanı  Köprüsü  İstikametinde,   Vefa   otobüs   durağında   indiğimizde, altgeçit,   iniş  ve   çıkış  merdibanları  takribî  150    basamak, Vakfımıza   doğru,  dik   tam   Akabe   yokuşu,  Vakfımıza   ulaştığımızda,   nefes   nefese  kalıyoruz,  fakat, Zenbilli   Ali   Cemâlî   Efendi   Hazretleri   gibi,  bize  Zenbil   uzatacak  birisi   yok!...

                   İnsan  bu, su   misali,   kıvrım   kıvrım   akar  ya;

                   Bir   yanda   akan   benim,  öbür   yanda   Sakarya.

                   Su   iner   yokuşlardan,   hep   basamak   basamak;

                  Benimse   alın   yazım,  yokuşlarda   susamak...