İSLÂM   İLE   ŞEREF’LENEN   İLK   Türk!

Zaman  zaman, İnternet   vasatına, imzasız,   çok   önemli   yazılar   düşüyor.  Bâriz   hatalarını   tashih,   noksanlarını   tekmil,  imla   hatalarını   izale,   uydurukça   kelime  ve   terkipleri   tathîr  ile   sütunlarıma   alıyorum.  İşte,   şimdi   sizlere   böylesi   bir   yazıyı   arz’ediyorum.

İlk   mektep’den  i’tibaren,  Maarif’in   bütün   kademelerinhde   okutulan   tarih   kitaplarında, “ İlk   müslüman   olan   Türk’ün   Satuk   Buğra   Han   olduğudur. Doğru   olan Devlet   Başkanlığı,  Hükümdarlık   seviyesinde  İlk  müslüman   olan, Satuk   Buğra   Han, Devlet  seviyesinde  topluuk  olarak, Karahanlılar,”dır. Fakat,   şahıs   olarak  Yüce   İslâm   Dini’ni,   aşağıda   tafsilatlı   bir   şekilde  izah  edileceği   gibi, Ashab-ı   Güzîn’den   Osman   bin   Talha( Talha   oğlu   Osman)   radiya’llâhu   anh  Efendimizdir.

Asr-ı   Saâdet’de, Mekke’de, Demir   ve   Çelik   işçiliğinde  mahir,   bir   sülâle   vardı. Milâdî,  500’ lerde, Mekke’ye   yerleşen,   Oğuz’ların   Kayı   boyuna   mensup,   bu   Türk  ailesi,  Arap   kaynaklarında   Süreyc   Kabilesi   olarak   geçer.   Devrin   Arap   kaynakları  da   bunlardan,” Türk”,  diye   bahs’ederler.   Süreyc’ler, Mekke’de   kadim   Türk  mesleği   demircilik   ve   çelik   işleri   yaparlardı, Kılıç’lar   zurh’lar,   kapı   kolları   ve  kilitler   bu   sülâle   tarafından   yapılmakta  idi. KA’be-i

Muazzama’nın   kilitleri ,  kapı   kolları,   anahtarları   ve  bütün   demir  aksamı   da   bu  sülâle’ye  mensup   kimseler   tarafından  yapılmakta   idi. Bu   sebeble,” Hicâbe”,   denilen,  Ka’be  perdedarlığı   ve  Ka’be’nin   anahtarlarının  muhafazası   ve   taşıma  hizmeti  bu   Türk  Sülâle   tarafından   yürütülmekte   idi.

Ka’be-i   Muazzama’nın  “ Kayyumluğu”  da   denilen,( Ka’be’nin   korunması, kapısının   kilitlenmesi   ve   açılması   vazifesi, 120   seneden   beridir,  asıl   meslekleri   demir   ve   çelik   san’atı   olan   Süreyc   kabilesi  ve  Türk   aile   tarafından   yürütülmekte   idi.

Abdulllah   İbn-i   Mes’ud  radiya’llâhu   anh’den   rivayete   göre   şöyle   demiştir: “ Mekke’nin  fethi   günü,   Nebî   salla’llâhu   aleyhi   ve   sellem  ( Harem-i   Şerif’e ) girdi.   Halbuki   Ka’be’nin   etrafında  ibadet  için   dikilmiş,(   kurşunla   tahkim   edilmiş)  üç  yüz   altmış   put   vardı.  Resûlu’llâh   elindeki  değnekle   bunlara   dürtüyor   ve   şöyle   diyordu:   Hak   geldi,   bâtıl   gitti,  helâk   oldu.   Hak   geldi,   halbuki(   ölen   bâtıl)   ne   icâda,( yeniden   varetmek)   ne   de   öleni   diriltmeye   muktedir,   değildir...

İbn-i   Hibban’ın   Sahîhinde   rivayete   göre,   Resûl-i   Ekrem   değnekle   bunlara   dokudukça,   bunlar   birer   birer   yere   düşüp   seriliyordu.  Sonra   Resûlu’llâh   Ka’be’nin   kapıcısı   Osman   İbn-i   Talha’yı   çağırdı.   Ka’be’nin   anahtarını   istedi. O   da   gidip   vâlidesinden   alarak   getirip   Resûlu’llâh’a  “ “emânettir, yâ   Resûle’llâh!”  diye   teslim   etti.( Ka’be’nin  hâciblik   yâ’nî,  miftahdarlık   vazifesi   Ebû   Talha   İbn-i  Abdüddâr   oğullarına  meşrût   idi.   Osman   İbn-i   Talha’nın   babasıyla   amucası   vesâir   amrabası   Uhud   harbinde   kâfr   olarak   katl’edildiklerinden    Ka’be’nin  anahtarı   Osman’ın   anası   Selâme   kadında   idi

Hicreti   Nebeviyye’nin  8.  Yılında, Mekke’nin  fethi   günü,  Resûlu’llâh   doğrudan  Ka’be-i   Muazzama’ya  gider, Ka’be’nin  içine   girmek, Tekbir   getirmek  ve   şükür   namazı   kımak  ister. Fakat, Ka’be’nin   kapısı   kilitlidir. Peygamber’imiz  Ka’be’nin   anahtarını   alıp   getirmesi   için   Hazreti   Ali’yi   vazifelendirir. Hazreti  Ali  bu   vazifelendirilmeye   çok   sevinir,Çünkü   Ka’be’nin   anahtarını   taşıma  şerefi, büyük   bir   imtiyazdır.Sevinç   ve   kararlılıkla, Osman   İbn-i   Talha’ya   gider, Ka’be’nin   anahtarını   ister,   fakat, Osman   İbn-i   Talha  anahtarı   vermek   istemez.  Hazreti   Ali   hışımla,   elini  burkarak   cebirle   anahtarı  alır, Ka’beye   gelir,  Resûlullâh’ın   izniyle  Ka’be’yi  açar, Peygamber’imiz   ve   yanında   bulunanlar  Ka’be’nin  içine   girerler,  bir   ara   kapı   kapanır, Peygamber’imiz   tekbir  getirir   ve   iki   rek’at   namaz  kılar. Peygamber’imiz,  tam   çıkarken, Hazreti   Ali, “ Yâ   Resûle’llâh,  Ka’be’nin   anahtarcılığı   ile   Zemzem  Sakalığını  bizde  ( Abdulmuttalib   oğullarında)   birleştir!  Allah  rahmet   etsin!   Diye  ricâ   etti.   Zemzem  sakalığı   Abbas   uhdesinde   bulunduğundan   Said   İbn-i  Müseyyeb’den   gelen   bir   rivayete   göre,   Hazreti   Abbas   bununla   da   kendisine   intikali   için,   Hâşimî’ler   arasında   faaliyete   başlamıştı.   Hazret-i   AlÎ’nin   müracaatı   da   Abbas’ın   tertip   ve   ta’limi   eseri   olabilir.  Bu   duruma   şahid   olan  Mekke’li   müşrikler, 2 İşte,   şimdi   bunlar   biribirlerine   düştüler,  bakalım,  Anahtar   Ali’den  alınıp,   Abbas’a  verilecek  mi? Ya   da  kime  veriecek,  kimde   kalacak,”   diye   ellerini   oğuştururken,   Resûl-i   Ekrem:   Osman   İbn-i   Talha   nerededir?  Diye   onu   çağırdı.   Ve: Yâ  Osman,   bugün  birr-ü  ihsan(  iyilik   ve   güzellik   günüdür)  ve   ahde   vefa   günüdür.  Al   işte   anahtarın   buyurdu.”

Tam   da   bu   sırada,” Allah   size,   mutlaka   emanetleri   ehli   olanlara   vermenizi   ve   insanlar   arasında   hükmettiğiniz   zaman   adaletle   hükmetmenizi   emreder.   Allah   size   ne   güzel   öğütler   veriyor!  Şüphesiz, Allah   her   şeyi   işitici,   her   şeyi   görücüdür.” ( Nisâ/4/58)

Bunun   üzerine   Efendimiz,  Hazret-i   AlÎ’ye  anahtarı, Osman   İbn-i   Talha’ya   teslim   etmesini   ve   kendisinden  özür  dilemesini   emretti.Hazreti   Ali   şaşkınlık   içinde  ve  büyük   bir   üzüntüyle   anahtarı   Osman  İbn-i   Talha’ya   verirken,   bu   kez,  Osman   İbn-i   Talha   büyük  bir   hayranlık   ve   şaşkınlık  içindedir.   Hazret-i   Ali,biraz  önce   senden   anahtarı   alırken,   elini   burktum,  elini-kolunu   acıttım,  şimdi   de   benim   kalbim,   yüreğim   kan   ağlayarak,  acıyarak   sana   iade   ediyorum. Osman   İbn-i   Talh,  şaşkınlık   içinde,   anahtarın   tekrar   kendisine  niçin  iade   edildiğini   sorduğunda,   Hazret-i   Alî,:  “ Allah   Resûlü’ne, “ Emanetleri   ehillerine   veriniz,”  emrini   buyurdu,  Resûlu’llâh’ da  bana  emeneti   ehline, yâ’nî , Osman   İbn-i   Talha  ailesine  iade  ediyorum,”  dedi.

Osman   İbn-i   Talha  halihazırda   müşrik   idi.İslâm’dan,   İslâm   ahlakından   bî’haberdi.  İslâm’ın   güzelliklerini,   İzlâm   ahlakının   güzelliklerini  bilmediği   halde,   sadece,  “ Allah   size  emenetleri   ehli’ne   veriniz,”  hitab-ı   İlâhîsi,   kendisini   çok   derin   bir   tefekküre   sevk’etmiş,2Bu   din  ne   kadar,  mukaddes,   büyük   bir   dindir,ki,  bu   kadar   en   ince   teferruata   bile   önem   veriyor,   bu   kadar   ince   ve   ulvî    duyguları   ihtiva   ediyor,  öyleyse  bu   din   haktır,  bu   Peygamber,  Allah’ın   hakla   gönderdiği   Resûl’düd,”  diye   ve   kelime-i  Tevhidi, Kelime-i   Şehâdeti,   dil   ile   ikrar,  kalp’le   tasdîk   ederek   Gislâm   ile   şerefyab   oluyor. (   Hicrî, 8., Milâdî,630)

Tarih   kitaplarında,   İslâmiyeti,   Türk   Milleti’nin,  Karahanlı  Hakanı,   Satuk   Buğra   Han   ve  Karahanlılır  şahsında  kabul   tarihi   olarak, Milâdî,  940  yılı   olarak   veriyorlar.Yukarıda   tafsilatıyla   anlatıldığı   gibi, bu   tarih’ten, 310   yıl   önce,   Hicrî,8,  Milâdî,630   tarihinde, aynı   zamanda  Sahâbî,   olma   şerefine  nail   olan,  Oğuz   boylarığndan, Kayı   boyundan,  Türk,  Arabların   Süreyc’ler   dedikleri   kabile’den,   Türk   oğlu,   Türk,   Osman   İbn-i  Talha,(  Talha   oğlu   Osman”’dır.

Süreycî’lerin,  Ka’be  Kayyumluğu, Ka’be’nin  perdedarlığı  ve  anahtarını  muhafaza   ve   taşıma   şerefi, 08    Ocak  1926’da   İngiliz’ler   tarafından   kurdurulan  Suudî   Arabistan   devleti   kuruluncaya   kadar   bilâfasıla,  1400   yıl   devam    etmiştir...