Adım sabiha 12 yaşındayım,benim için bunu dört ile çarpabilirsiniz,kedilerde sanıyorum yedi ile çarpılırmış.

Ben altı yaşında hem yetim hem de öksüz kaldım ve o an büyüdüm.Bir çocuk kediye benzer.Eğer kedinin evi yoksa vatansızdır .Ben de vatansızım.Niçin benim evim yok oldu gitti. O mu gerçek değildi?  yoksa bu mu yalan ? 

Hiç düşümü yakalayamadım. Hep kaçtı bendeni ,hiç birini yaşamadan ,kokusu fırında unutulmuş ekmeğin yanık kokusu gibiydi

Hayatta yenilmemek için Hemen hayallerimde bir duygu mezarlığı yaptım,ve bütün sevdiklerimi,eşyalarımı oraya gömdüm.Bomba sesleri ağıtlar eşliğinde,çalgı aletlerinin kendince bir müzik tutturup,burnuma ölümün kokularını hissettiren bir gerçek ile yüzleşerek gömdüm.

Orda her şeyi unuttum. Bir daha asla sulamadım. Hiç bir zaman. Gömdüm ,kuruttum ve unuttum.

Bazen ayrılıp yanlız yaşıyorum.İstersem birine akraba oluyorum. İstemezsem akrabasızım.  Ama alışamadığım şey yabancısı olduğum toprağının ve insanın beni yargılamasıdır. Hiç unutmam biri bana sen niye savaşmadın? dedi.Ben zaten savaşıyorum dedim.Yine bir gün küçük su şişesi arabalara satarken ,camı kaldırıp benim günkü kazancımı hesaplayıp imrendiğini hissetim. O gün anladım ki,ben çok anlaşılmaz yaşam yumağında debelenip duruyorum.

Artık gözlere baktığım zaman kimin ne demek istediğini,veya isteyebileceğini öğrendim.Meğer her insanın kuytu bir mağarası varmış.Bu mağarada bir çok canavar yaşatıyormuş.Bunlardan ,kızgın tavaya basmış bir çocuğun çığlığı ile kaçtım.Ama düşlerimi filizlendirmeye çalıştığım zamanlar yakalandım,canavarlara ve bunun sonucunda niçin varım ? ve niçin yaşıyorum?  diye sordum kendime ama pek anlayamadım.  

Biliyorum yüreğimin artık atmadığını ve soluksuz kaldığımı, ama cesaretim olmuyor kendimi boğmaya. Ben zaten boğulmam. Ben ölüyüm. 

Şimdi kalabalık ortamda yaşıyorum.Herkesin dine sahip bu kalabalıkta ama iman da sıkıntı var ,çünkü beni sevmeyenleri gördüm.

Şunu biliyorum ki "benimle karşılaşanların yaşam denilen bu dünyada imtihan sorusu bendim" sonuçlarını kendi yüreklerinde hissedeceklerdir . 

Bunu ancak umut kuyuma ,düşümü bıraktığımda parçalanma sesini duydukları zamanda hissedeceklerdir.

Bir sığınmacı sizin sınav sorunuz olabilir..

Saygıyla

  ..