CUM’A  SOHBETİ  ( 5 / 30 )

BİR  FATİHAH,  ÜÇ  İHLAS-I  ŞERÎf!...

Hatm-i  Hâcegân-i  Nakşibendiyye-i  aliyye, esas  i’tibariyle   başlangıcında,  isti’ğfar, öncesinde  sonrasında, Fatiha  ve  Salavât-ı  Şerifelerle  birlikte, 1000  kerre,  İhlas-ı  Şerif’in  okunmasından  ve  sonunda  du’a’dan  ibarettir.

Hatm-i  Hâcegân- Nakşibendiyye-i  aliyye’nin  esası, 1000  İhlas-ı  Şerif’in  okunması  olduğuna  göre, bu  Hatm’in   ehemmiyyetini   daha   iyi   idrak   edebilmek   için,   evveliyyetle,  İhlas-ı  Şerif’in  fazelatlarine  bir  bakmak  lazımdır;   Şöyleki, Buuuhârî’nin,  Ebû   Said  ve  Katâde  bin Nu’man  radiya’llâhu  anhümâ’dan  rivayetine  göre,  Nebî  salla’llâhu  aleyhi  ve sellem  Efendimiz:  “ Nefsim,  Yed-i  Kudretinde  olan  Allah’a  yemin  ederim  ki, şüphesiz,  o,  Kur’ân’ın   üçte  birine  muadildir,  ya’nî, ihlas  Suresi.” ( Meşârıku’l- Envar Cild/2/Sahife/ 169)

Müslim’in  Ebû’d- Derda  radiya’llâhu  anh’den  rivayeti’ne  göre, Resûlü  Ekrem,  salla’llâhu  aleyhi  ve  sellem  Efendimiz:  “ Muhakkak  ki,  Allah  Celle  Celâluhû, Kur’ân-ı  Kerimi Üç  cüz’e( Üç  kısma),     taksim  etmiştir( tecezzî  etmiştir), “  Kulhüvallâhu  Ahad”( ya’nî,  İhlas  Suresi),Kur’ân’ın  bu  üç  cüzünden  birisidir.”

Merhum,  İmam-ı  Nevevî,  “ Şüphesiz, üç  nahiye’dir( üç  tarafı  vardır); Kısas, Ümem-i  Salife( geçmiş  kavimler  ve  bu  kavimlere  gönderilen  Peygamber’ler  hakkındaki, kıssa’lar)  Allah’ın  va’z’ettiği  hükümler  ve  Allah’ın  sıfatları...   Ve “ Kulhüva’llâhu  Ahad,”  şu  üç’den  birisidir.”( Meşârıku’l- Envâr/ Cild/1/  Sahife/ 104)

Resûlü  Zîşan  Efendimiz,  salla’llâhu  aleyhi  ve  selem  Efendimiz,  bir  gece  Hücre-i  Saâdeti  Teşrif’lerinde, Mü’minlerin  annesi,  Aişe  Mutahhare  Validemiz, radiya’llâhu  anha’ya  : Ey  Aişe!  Bu  gece, Kur’ân-ı  Kerim’i   hatm’etmeden,  dört  bin  dirhem  tasadduk  etmeden( sadaka  vermeden), Ka’be-yi   Muazzama’yı   ziyaret   etmeden,  Cennetteki  mekân’ını(Makam’ını)  hazırlamadan, bütün  dargın  olduklarınla  barışmadan( sulhu  te’min  etmeden  uyumayasın,”  buyurmuştu  da.  Aişe  Validemiz, Ey  Allah’ın  Resûlü! Bir  gce’de  benim  bunların  hiçbirisine  takatim  yetişmez,” deyince, Resûlü  Ekrem  salla’llâhu  aleyhi  ve sellem   Efendimiz: “  Ey  Aişe!  Bir  İhlas, Sülüsü  Kur’ân’a  muadildir, dolaysiyle,   hulûsi   Kalb’le,  bir  Fatiha,   üç   İhlas-ı   Şerif   okursan, Kur’ân-ı  Krim’i   hatmetmiş  gibi  ecir  ve  mükafaat  kazanırsın...

İhlas  ve  samîmiyyetle, 4  Fatiha-i  Şerif’e  okursan,  dörbir  dirhem  tasadduk  etmiş  gibi  sevap  kazanırsın...

On  kerre, “ Lâ  ilâhe  ille’llâhu  vahdehû  lâ şerîke  leh, Lehülmülkü  vele’hülhamdü  vehüve  ala  küli  şey’in  Kadîr,”  tehlilini  okursan,  Ka’be-yi  Muazzama’yı  ziyaret  etmiş  gibi  ecir  ve  sevap  kazanırsın.

Yine  uyumadan  önce, 10  kerre, “ Lâ  havle  velâ   kuvvete  illâ  bi’llâhi’l- Azîm, el- Müteâl’i” okursan. Cennetteki  mekân  ve  Makamını  hazırlamış  olursun. Ve  yine  bu  gece, uyumadan  evvel, bütün  mü’minler  için  isti’ğfar’da  bulunursan,  bütün  dargınlarınla  barışmış,  sulh  te’min  etmiş  olursun!

“Ey  Aişe!  Görüleceği  üzere  bu  söylediklerimin  hepsini  bu  gece  uyumadan  evvel  yapabilrsin,”   buyurmuştu...

Ebû  Hüreyre   radiya’llâhu  anh’den,  rivayete  göre,  Resûlu’llâh  salla’llâhu  aleyhi  ve  sellem  şöyle  buyurmuştur. “ Her  kim  günde  yüz  kere,” Allah’dan  başka  ilah  yoktur,  yalnız  O  vardır, O’nun  eşi  ve  ortağı  yoktur, mülk  O’ nundur    Hamd  O’ nundur, O,  her  şeye   kâdirdir,” Meâlindeki  Tehlil  du’a’sını  okursa, bu  du’a’  o  kimse  için  on  köle  azadlamak  sevabına  muadil  olur  ve  ona  yüz  hasene(sevap)  yazılır,  yüz  musibet  de  ondan   ondan  mahvolunur.  O   gün  içinde  akşama  erişinceye  kadar  şeytan  şerrinden  eminlik  olur.  Ve  o  kimsenin  bu  du’a’yı  okumasından  daha  faziletli  hiç  bir  kimse  evrâd   ve   ezkâr   getiremez.  Meğerki,  bu  du’a’yı  ondan  daha  çok  okumuş  ola!

Ebû   Eyyûb  Ensârî  VE  İbn-i  Mes’ud  radiya’llâhu  anhüma’dan  Nebî   salla’llâhu  aleyhi  ve  selem’den,  bu  Tehlil  hadisini  rivayet  ettikleri  ve  her  kim  bu  du’a’yı  on  kere  okursa  İsmail  Peygamber  neslinden  on  esir( köle)  azadlamış  gibi  sevâba  müstehak  olur,  buyrulduğunu  naklettikleri  rivayet  olunmuştur.”( Tecrid-i  Sarih/  Cild/12/  Sahife/350)

Ebû   Hüreyre  radiya’llâhu  anh’den,  Resûlu’llâh  salla’llâhu  aleyhi  ve  sellem’in : “ Her  kim  günde  yüz  kere, “  Sübhâna’llâh’i   ve  bi-hamdihî=  Allah’ı  tesbih  ve  Allah’a   hamd  ederim,” derse,  o  kimsenin (  Allah  hakkı  olan)  günahları-  denizlerin  köpüğü  kadar  çok  olsa  bile-  mahv-u  mağfiret  olunur”  buyurduğu  rivayet  olunmuştur.” ( Tecrid-i  Sarih/ Cild/ 12/ Sahife/352)

( Yukarıdaki  hadisi  Şerifte  afv,  mutlak  zikrolunmuştur,  hududu(  sınırları)  zikrolunmamıştır. Bunu  diğer   nas’ların   delaletiyle   öğreniyoruz.  Şöyleki, “ Eğer  siz  men’  olunduğunuz  büyük  günahlardan  çekinirseniz,  biz  de  sizin  öbür  günalarınızı  bağışlarız.” ( Nisâ/ 4/31)  Kavli   Şerifi  mucibince  büyük  günahlardan  içtinap  edilmesi  şartıyla,  istiĞfar  etmeksizin  bile  afvolunacağı  tebşir  buyrulmuş  oluyor.  Çok  kolay  ve  büyük  tebşir  ihtiva  eden  bu  du’a’ya  devam  olunmalıdır. Ancak,  bütün   şârih’lerin   ehemmiyyetle  kayd’ettikleri  üzere,  bu  afv  Allah  hakkına  âid  olan   günâhların  afvıdır.  Kul  hakkı  ise,  yalnız  helâllaşmakla  sâkıt  olacağından, Hadisin  tercüme  ederken,  bunun  Allah  hakkına  âid  olmak  üzere  diye  kayıdladık.  Esasen  bu  nev’i  afv  hususunda,  diğer  hadislerde  de bu  tavzih  nazar-ı   i’tibara  alınmalıdır...

Ebû   Musâ’( EL- Eş’arî)    radiya’llâhu  anh’den  Nebî  sala’llâhu  aleyhi  ve  sellem’in: “  Rabbini  zikreden  kimse  ile  zikretmeyen  kimsenin  benzeri,  diri  ile  ölü  gibidir,  buyurduğu  rivayet  olunmuştur.” (  Tecrid-i  Sarih/  Cild/12/ Sahife/353)Hadis  N0:/2160)

( Zikreden  mü’min  diriye,  gâfil  de  ölü’ye  teşbih  buyrulmuştur.  Zikreden  mü’min  hâlıkı’na  karşı  hâlıkını  anarak  bir  varlık  bir  canlılık  göstermiş  ıoluyor.  Allah’ı  zikirden  gaflet  eden  hissiz( duygusuz)  ise,  ölü’den  farksızdır.)...

Ebû    Muse’l- Eşa’rî      radiya’llâhu   anh’den  rivayete  göre  şöyle  demiştir:   Resûlullâh   salla’llâhu  aleyhie  ve  sellem  Hayber’e  gazaya  giderken  mücahid’ler  bir  vâdiye  eriştiklerinde  yüksek  sesle,  “Allâhu  Ekber,   Allâhu   Ekber,  Lâ ilâhe  ill’ellâh”,=  Allah  büyüktür,  Allah  büyüktür,  Allah’tan  başka  ilâh  yoktur!” diye  tekbir  almışlardı.  Bunun  üzerine  Resûlullâh  onlara:  Nefsinize  acıyınız! ( Yavaş  tekbir  getiriniz!  Çünkü)  ne  sağırı  çağırıyorsunuz  ne  de  gâibe  sesleniyorsunuz.  Muuuuuhakkak  ki  siz,  iyi  işiten  ve  size  çok  yakın  olan  Allah’a  du’a’  ediyorsunuz. O  her zaman  sizinle  beraberdir!             Buyurdu.(  Ravî    Ebû  Muse’l-  Eşa’rî    der ki,:)   bu  sırada  ben  Resûlullâh  salla’llâhu  aleyhi  ve  sellem’in  binitinin( at  veya  deve)  arkasında  idim.  Ben  de: “ Lâ   ve  lâ  kuvvete  illâ  bi’llâh= Kulun  ihatası  ve  kuveti  yoktur.  Ancak  bu, Allah’ın  inayetiyle  hâsıldır!   Demeye  başladım.  Resûlullâh  benim  sesimi  işitti  ve : - Ey  Abdullâ  ibn-i  Kays! ( Ebû  Muse’l-  Eşa’rî)  diye  seslendi.  Ben  de:- Burunuz  yâ      Resûla’llâh, emrinizi  almaya  hazırım!  Dedim. Resûlullâh:  Ey  Abdullah,  sana  cennet  hazinelerinden  büyük  bir  hazine  değerinde  bir kelimeye(  bir  cümleye)  delâlet  edip  bildireyim  mi?  buyurdu.  Ben  de:-  Biuldir, yâ  Resûla’llâh;   babam,  anam  sana  feda  olsun!   dedim. Resûlullâh: - O  KELİME,  lâ  havle  ve  lâ  kuvvete  illâ  bi’llâh’dır!  Buyurdu.