MEHMED  KISAKÜREK  HAKK’A YÜRÜDÜ!...

Fikir,  da’va,  mücâhede, mücâdele  Adamı,  Adam  gibi, Adam,  Sultânü’ş-Şuarâ,  Üstad,  Necip  Fazıl  Kısakürek  Merhumun  büyük  oğlu, Mehmed  Kısakürek, 21  Ekim  2023  Cumartesi  günü  Hakk’ın  rahmetine  kavuşmuş  olup,  Cenaze  namazı ,22  Ekim  2023  Pazar  günü, öğle  Namazını  mütâkiben, Eyüpsultan  Cami’i’nde  kılınmıştır. Cenaze Namazını  İstanbul  Müftüsü, Prf.Dr.   Safi   Arpağuş  kıldırmıştır. Müftü, Tezkiye  ve  helallık  aldımtan  sonra,  “  Efendim  üzerimizde  bir  selâm  vardır, Muhterem  Cumhurbaşkanımız, Rabbim  kendisine  sıhhat  ve  afiyet  üzere,  nice  uzun  ömürler  ihsan  buyursun!  Merhum’a  rahmet  diliyor,  Cenab-u  Hakk,  rahmetini,  merhametni  Merhum’dan  ve  bizlerden  ayırmasın. Aziz babaları,  Merhum,  Necip  Fazıl  Kısakürek  Üstad’ın  koynuna  gidecek  Mehmed  Bey,  bu  dünya’dan  ne  haber  getirdi,  diye  sorulacak  olursa  belki   söyleyebileceğimiz  tek  şey, Üstad’ın  hayatında  çok  önemli  yer  alan  Ayasfyâ-i  Kebîr  Cami’i’nin  artık  bir  Cami  ve  mü’minlerin  orada  secde  ettiği  haberini  götürürse  hem  onun  ruhunu  muazzez  etmiş  olur,  hem  de  biz’lerden  hayırlı  bir haberlea  gitmiş  olur,”  dedi.

T.B.M.M.  Başkanı  Numan  Kurtulmuş, “  Üstad  Necip  Fazıl  Kısakürek’in  Muhterem  oğlu,  Büyükdoğu  Yayıhları  Sahibi Mehmed  Kısakürek’in  vefatını  derin  bir  te’essürle  öğrendim.  Merhuma  Allah’tan rahmet, ailesine  Sabr-ı  Cemîl  niyaz  ediyorum,  Mekanı  cennet  olsun, ifadelerine  yer  verdiği  bir  mesaj  neşretmiştir.

Büyükdoğu  Yayınları  Sahibi, Necip  Fazıl NFKKAV  Mütevelli  Hey’eti  Başkanı, Merhum,  Mehmed  Kısakürek’in  Cenaze  Namazına, İstanbul  Valisi,  Davud  Gül, Kayseri  Milletvekili  ve Millî  Savunma  Komisyonu  Başkanı,  Hulusi  Akar, Akparti   İstanbul   İl  Başkanı,   Osman   Nuri  Kabatepe,Beyoğlu  Belediye  Reisi, Ali  Haydar Yıldız, Esenler  Belediyea  Reisi, Tevfik  Göksu, Eyüp  Belediye  Reisi, Deniz  Köken  ve  Kalabalık  bir  Büyükdoğu  Gençliği, Üstad’ın  hayranları  iştirak  etmiştir.Namazı  müteâkıp, Cenaze  Omuzlarda  taşınarak,  Eyüpsultan  Kabristanlıgındaki   aile  Mezarlığı’nda  defn’edielmiştir.

Mehmed  Kısakürek  Ağabey, Necip  Fazıl- Neslihan  Kısakürek  çifti’nin,  5   Çocuğu’nun  en  büyükleriydi. Bu  sebeble, 25.05. 1983  tarihinde  fefat  eden  Üstad  Necip  Fazıl Kısakürek’in, 22.05. 1994  tarihinde  vefat  eden, Merhume,  Muhterem’e  Valide’leri, Neslihan  Kısakürek’in, 1944  doğumlu,aralarında  çok  az, yaş  farkı  bulunan  Krdeşi,  Ömer  Kısakürek’in  26.02. 2005  tarihinde  vefat  eden, Ömer  Kısakürek’in, 1948  doğumlu, Aişe  Kısakürek’in, 19.05.2011  tarihinde vefatıyla, 1954  doğumlu, Zeynep  Kısakürek’in, 29  Eylül 2021  tarihinde  vefatıyla,anne- babasının  acısıyla  birlikte  üç  kardeşinin  de  acısını  derinden  hissetmişti.

Üstad’ın  hayatta  kalan  tek  çocuğu, 1950  doğumlu, Osman  Kısakürek, eşi,  Filiz  Kısakürek’i, 05  Ağustos  2022’de  kaybetmiştir. Görüleceği  üzere, 1983-20233  arası  kırk  yılda, Kısakürek  Ailesi, yaprak  dökümü,  hazan  görmüştür. Rabbim,  Osman  Kısakürek  Kardeşime  ve   başta  Emrah  Kısakürek  olmak  üzere, Üstad’ın  torunlarına, sıhhat  ve  afiyyet  içerisinde  uzun  ömürler  ihsan  buyursun...

Mehmed  Kısakürek  Ağabey,  da’va,  mücâdele,   mücâhede  Adamı, Üstad’ın “ Akreb’in  kıskacındaki,” Çile’li  hayatı’nın  en  yakından  şahidi  ve  ortağı  idi.27  Mayıs 1960  Darbe-i  Hükûmeti’nden  sonra,matbuatta,  hakkında  yapılan  şen’i  tezvirat  sebebiyle, zindana  atılmış, Medres-i  Yusufiyye’de  çilesini  doldururken,  annesi  ve  kardeşleriyle  birlikte,  henüz, daha  17  yaşında, reşid  bile  olmamışken, Babasıyla  birlikte  çile’lerin  en  ağırını  çekiyordu.İşte  Türk  Şiir  Tarihi’nin  en  muhteşem  şiir’lerinden  birisi, olan,” Zindandan  Mehmed’e Mektup,” Şiir’inin  muhatabı  olmuştur.

                    “ Zindan  iki  hece, Mehmed’il  lâfta!

                       Baba  katiliyle  baban  bir  safta!

                       Bir de  geri  adam  boynunda  yafta...

                                Halimi  düşünüp  yanma  Mehmed’im!

                                Kavuşmak mı?.. Belki... daha  ölmedim!

                                                                                                            Avlu... Bir  uzun  yol...  Tuğla  döşeli,

                                                                                                             Kırmızı  tuğlalar  altı  köşeli.

                                                                                                              Bu  yolda  tutuktur  hapse  düşeli....

                                                                                                                              Git  ve  gel...  Yüz  adım...Bin yıl        

                                                                                                                              Lık  konak. Ne  ayak  dayanır  buna ne  tırnak!

                     “ Bir  alem ki, gökler  boru  içinde!

                        Akıl,  almazların  zoru  içinde.

                        Üst  üste  sorular  soru  içinde

                                   Düşün mü, konuş mu, sus mu,  unut mu?

                                   Buradan  insan  mı  çıkar, tabut  mu?

                                                                                                          “ Bir  idamlık  Ali  vardı, asıldı;

                                                                                                            Kaydını  düştüler,  mühür  basıldı.

                                                                                                            Geçti  gitti  birkaç  günlük  fasıldı.

                                                                                                            Ondan  kalan,  boynu  bükük ve  sefil;

                                                                                                             Bahçeye  diktiği üç beş  karanfil...

                        Müdür bey  dert  dinler  bu  gün “ma’rûzât”!

                        Çatık  kaş  hükumet  dedikleri  zât...

                        Beni  Allah  tutumuş  kim  eder  azat?

                                   Anlamaz; yazısız,  pulsuz,  dilekçem...

                                   Anlamaz  ruhumu  geçti  bilekçem!                                                                                                                                        

                                                                                                     Saat  beş  dedi mi,  bir  yırtıcı  zil;

                                                                                                      Sayım  var, maltada  hiçaya  dizil!

                                                                                                      Tek  yekün  içinde  yazıl  ve  çizil!

                                                                                                       İnsanlar  zindanda  birer  kemmiyet;

                                                                                                       Urbalarla  kemik,  mintanlarla et.

                        “ Somurtuş ki, bıçak, nâra ki,  tokat;

                            Zift  dolu  gözlerde karanlık  kat  kat;

                             Beni  kimsecikler  okşamaz  mâdem;

                             Öp  beni  alnımdan,  sen  öp  seccadem!

                                                                                                        Çaycı  getir, ilâç  kokulu  çaydan!

                                                                                                        Dakika  düşelim, senlik  paydan.

                                                                                                        Karıştır  çayını  zaman  erisin;

                                                                                                        Köpük  köpük,  duman  duman  erisin!

                           Peykeler, duvara  mıhlı  peykeler;

                           Duvarda,  başlardan,  yağlı  lekeler,

                           Gömülmüş  duvara,  baş baş  gölgeler...

                                       Duvar,  katil  duvar, yolumu  biçtin!

                                       Kanla  dolu  sünger...  Beynimi  içtin!

                                                                                                          Sükût... kıvrım  kıvrım  uzaklık  uzar,

                                                                                                          Tek  nokta  seçmez,  dünyadan  nazar.

                                                                                                            Yrinde mi acep, ölü  ve  mezar?

                                                                                                             Yeryüzü  boşaldı,  habersiz  miyiz?

                                                                                                              Güneşe  göç  var da, kalan  biz miyiz?

                       “ Ses  demir, su  demir  ve  ekmek  demir...

                          İstersen demirde  muhali  kemir,

                          Ne  gelir ki, elden, kader  bu  emir...

                                      Garip  pençerecik, küçük  daracık;

                                Dünyaya  kapalı, Allah’a  açık.                    “ Du’a, du’a,  eller  karıncalanmış;

                                                                                                            Yıldızlar  avuçta, gök  parçalanmış

                                                                                                             Gözyaşı  bir  tarla,  hep  yoncalanmış...

                                                                                                              Bir  soluk,  bir  tütsü, bir  uçan  buğu;

                                                                                                              İplik ki, incecik  örer  boşluğu.

                        “ Ana rahmi  zahir  şu  bizim  koğuş;

                          Karanlığında  nur, yeniden  doğuş...

                          Sesler  duymaktayım: Davran  ve  boğuş!

                                     Sen bir  devsin, yükü  ağırdır devin!

                                     Kalk  ayağa,  dimdik  doğrul ve  sevin!

                                                                                                               Mehmed’im, sevinin başlar  yüksekte!

                                                                                                               Ölsek de sevinin, eve dönsek de!

                                                                                                                Sanma  bu  tekerlek  kalır  tümsekte!

                                                                                                                 Yarın, elbet  bizim, elbet bizimdir!

                                                                                                                 Gün doğmuş, gün  batmış, ebed  bizimdir!