BİR YUDUM İNSAN (Sn. Hüseyin Dayı’ya ithaf )
Muhsin BOZKURT
Sayın Hüseyin Dayı vesilesiyle bir yudum insan
İnsan ki işitin a dostlar, kâinat hep ona hayran
“Leyla da kim oluyor?” yazınız üstadım enfes
Ruhlara aldırıyor doğrusu, derin bir nefes
İşlenen konu, nefis mi nefis; bu yazıda şüphesiz
Kenz – i mahfi / Gizli Bir Hazine kokusu var tertemiz
Damla denizden haber verir; işte somut bir misali
Şahit oluyoruz öyle yazılarına ki, çok aali
İnsan bu; görünüşe bakıp da, bükmeyiver dudak hemen
Ete kemiğe bürünmüş; bir kâinat; önünde yürüyen
İnsan bu; görünür tarafı, bize küçük mü küçük
Aysberk misali, asıl vücudu, suda olmuş göçük
İnsan bu; çok mükerrem bir varlık, onca varlık içinde
İnsan bu; secdeye vardı cümle melek, huşu’ içinde
İçtik Hüseyin Dayı’nın kadehinden, bir yudum insan
İz sürdük, âşıklar meşhurunun, en meşhur kelamından
Hepimiz, aslında birer âşık mecnunlarız
Şu yalan dünyada, güya sözde memnunlarız
Her birimiz, edinmiş, kendine göre sanki bir Leyla
Fakat ağzımızdan çıkan, sadece acı bir vaveyla
Bulduk sanıyoruz bazen, sevindirerek kendimizi
Sahte bir aşkla, yıkıveriyoruz hemen bendimizi
Sanıyoruz ki, mecazi aşk; aşktır hakiki!
Gerçek bir cevher sanıyoruz, sahte akiki!
Herkesin, aklınca, kendine göre, var bir Leylası
Oysa onu, perde etmiş kendine, yüce Mevlası
İzzet perdesi; saklamış kendini, mecazilerle
Aşk yolunda yaya kalmış, nice sözde gazilerle
İnsan, eğer bir bilse, neye, niçin âşık olduğunu
Bir düşünse, neyin insana acaba, şık olduğunu
Olur muydu dünyada, böyle keder içinde mükedder?
Bil! Ne güzel bir son hazırlamış ona, İlahi Kader
İnsan; iki hecede, ne de çok şey!
Bu sırrı anlayan için, tek bir şey!
İnsana, hiçbir şey dünyada, değil asla yabancı!
Böyle sanırsa şayet insan, sonu olur çok acı!
Sevgi deryasına, dalsa insan, ömründe bir kez
Dünyaya geldiğine, artık pişmanlık gerekmez
Çünkü Hazret – i Fuzuli demiş, tüm âşıklar adına
Bunu idrak edenler ancak, varır bu beytin tadına
“Aşk derdiyle hoşem, el çek ilacımdan tabip!
Kılma derman kim, helakim, zehr – i dermanındadır!”
Üstad Fuzuli sığdırmış, bir beytlik damlaya, sanki ummanı
Hakikati anlayıp sezenlerin, artar manevi dermanı
İşte budur, insanı, dünyada rahat ettiren ulvi iksir!
İnsanı etkileyecekse, etkiler ancak, böyle bir tesir!
İnsan bu; ipek böceği, ipeğini imal eder durur
İnsan bu; kâinat / evren, insana kendisini okutur
İnsan bu; zehirli Arı, şifasını sunar daim ona
Kâinat; el pençe divan durmuş, en ekmel olan insana
Evet, insan, yaratılmışın kâinattaki en eşrefi
Allah katında, tüm mevcudatı temsil eden müşerrefi
İnsan bu; her şeyin anahtarı olan vahid –i kıyasi
Bu sırrı anlamayan kimi insanlar, oldu birer asi!
Fakat insan, bu cisimle, ebedi ve kalıcı değil!
Ebedilik yoluna, çürük bedenle, çıkası değil!
İnsan bu; verirse muhabbetini Allah’a, her şeyden evvel
Yaratılmışı sever; yaratandan ötürü, olur mükemmel
Akıl, fikir meydanı; öyle geniş ki insanın, değil boşa!
Bu yetenekler, değil ki sırf dünyası için, böyle uğraşa!
Ey insan! Nedir bu gurur ve nedir bu gaflet?
Nedir bu istiğna? Nedir bu azamet, haşmet?
Oysa, elindeki isteğini, gerçekleştirme meyli
Bir kıl kadar! Ya iktidarın, belki ondan da tufeyli!
Biçare, aczine ve fakrına bir sınır var mı?
Koca ömrün geçti, kabirden başka mekân var mı?
Ey insan! Ömrün geçti! Şuurun söndü! Kaldıysa, bir an kaldı!
Muhabbetle meftun olduğun hayatından, az bir zaman kaldı!
Fakat varsa sende, Marifetullah’tan bir nasip
Cenneti isteyişin bile, düşmez pek münasip
Ey insan! Ömür uçakları, arıyor konacak bir kabir!
Geçiyorken, şimşek gibi hayatın; olma gafil! Ol habir!
Ey! Hep kötüyü emreden, nefs – i emmarem, dinle beni:
Değilim tabi sana! Hazırlamış olsan da kefeni!
Ey insan! Öyle bir misafirsin ki sen, yeryüzünde
Okunur Hilafet nişanın, o manalı gözünde
Ey insan! Sen, Yaratılış Ağacının en son meyvası
Medeniyet mucidi asırların, Asa-yı Musa’sı
Ey insan! Getirildin dünyaya, edilerek aziz!
Çıkarken de, aynı çıkmaya çalış, aziz mi aziz!
Velhasıl ey insan, Şeyh Galib’in dediği gibi:
“Hoşça bak zatına kim, zübde – i Âlemsin sen!
Merdüm – i dide – i ekvan olan, Ademsin sen!”
( Hoşça bak zatına, Âlemin özetisin sen!
Kainatın göz bebeği olan, Ademsin sen!)
Yorumlar