Yine gece yarısını ha vurdu ha vuracak saat. Bugün yoğun bir gün oldu fakat bu yoğunluğa rağmen az da olsa kendime küçük bir zaman ayırmaya çalıştım. Son zamanlarda gece gündüzüm koşturmaca ile geçmeye başlayınca dur! Aslı ne oluyor otur bir yerine deyiveresim geldi, hayatın içinde olunca dışına çıkıp düşünce üretemiyorum. Üretmemek beni rahatsız ediyor, her gün yeni bir ruhla tanışıyorum. Her ruh beni biraz daha olgunlaştırıyor bu hayatta. Aldım yine kalemi kâğıdı tabi ortamda güzel gece loş ışık derinden gelen tıngır mıngır müzik, hava soğuk başlasın depreşen duygular mütemadiyen kâğıda dökülmeye. Sağlığımı kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce, değerli olabilmeli hayat der miydim ki hep? Zaten ikinci baharını yaşamıyor musun? İlla büyük acılar çekmemeli, küçük mutlulukları fark etmek için değil mi? Başkasının yerine koyabilmeli kendini; ağlayan birine ağlama dememeli! Ağlayana omuz, inleyene çare olabilmeli! Gerisi tırı vırı benim için hayatın gerçeklerini değiştiremezsin diyenlerdenim Rabbim kontrol ediyorsa bu evreni ve biz ona en derinden inanıyorsak evet tırı vırı kelimesi çok güzel yerini buluyor satırlarımda…
Şu; adaletsiz, dünyaya ayak uydurmamalı; sevgisiz, benliksiz kalarak! Burada sizlere şimdi “zamanında çok kazık yedim” gibi masum ve ezik edebiyatı yapmayacağım. Ama yaşadığımız bazı hayat döngüleri bizleri etrafa karşı güçlü olmamız konusu konusunda ikna etti kabul edelim.
Sahi bizler için güçlü olmak nedir?
Kendi kendine yeten, çalışkan, o iyidir hoştur, arkasında toz bırakmadan yürüyen, örnek gösterilen, akıl danışılan ohoo insanı insanlıktan çıkarıp bir bibloya dönüştürecek daha birçok şeydir kesin. Peki, bu bendeki ve sizdeki sabrın sebebi neydi? Adaletsiz dünyada susmak neye çareydi? Sizin hakkınız, hukukunuz, davanız Allah katında doğruluğu ispat edilmiş! Nasıl bu hayattaki oyunların karşısında susarak izlemeye müsaade ettiniz. Ettiniz mi? Evet ettiniz ‘’ALLAHA’’ havale ettiniz. Güçlü olmak kötü değil ama bir bibloya dönüştürüyor insanı! Çünkü güçlü olundukça, içinde insanlığa dair her şey bitip tükeniyor. Hisleriniz bitiyor içinde. Çünkü çok akıl, çok mantık işi güçlü olmak. Ne anı yaşayabiliyorsunuz, ne de gerçekten siz olabiliyorsunuz. Bir karakter çiziyorsunuz kendinize, kendini güçlü hissetmek için neler yaptıysan ona göre şekillendiriyorsunuz. Size de yazık yahu bana da gücümü kaybettiğim anda YA RAB diyerek elimizi havaya açmak ve yalnız olmadığını bilmek bu hazzın tarifi yok. ALLAH’a kalmış ise işim olmuş biliyorum tabi ki tövbe haşa aksi ne mümkün! Neyse vicdanımızın verdiği huzurla çok şükür diyerekten satırlarıma son vereyim sanırım yaşlanıyorum uykusuzluğa dayanamaz oldum. Sonra gülümsedim ve huzurla yattım tamam tamam gerçekten yattım.
Sevgiyle…
