Aylardan mayıs, umutların yeşerdiği, kelebeklerin uçuştuğu, sığırcık sürülerinin bizleri gökyüzünden selamladığı günlerdeyiz. Bu aylarda insanın gönlü çiçek açıyor. Cahit Zarifoğlu’nun deyimi ile ‘‘İnsan ait olduğu yerde çiçek açıyor.’’ Benim gönlümün de çiçek açmasının sebebi, günlerimi, saatlerimi öğrencilerimin arasında geçirmek. Kendimi o kadar ait hissediyorum ki, çocukların arasında. Bir kelebek gibi uçuyorum, o diyardan bu diyara. Okula gideceğim vakitlerde, diğer günlerden daha canlı, daha mutlu, daha huşu içinde uyanıyorum. Okulun bahçesine girdiğimde yüreğimi bir heyecan sarıyor. Öğretmenlerini heyecanlandıran masum kalpler, okulu nefes alır hale getiriyor, belki de dünyayı.
Hiç kalp gözüyle çocukların gözlerine baktınız mı? Çocukların renkleri, ırkları, dinleri ne olursa olsun, gözleri bize çok şey anlatır. Umudunuzu mu kaybettiniz? Çocukların gözlerine bakın. Brezilyalı roman ve söz yazarı Paulo Coelho’nun çocuklar için söylediği dizeler, içimde yaşadığım savaşı bir nebze dindirir. Paulo Coelho şöyle der ‘‘Bir çocuğun, bir yetişkine her zaman öğretebileceği üç şey vardır. Nedensiz yere mutlu olmak, her zaman meşgul olabilecek bir uğraş bulmak, elde etmek istediği şey için var gücüyle savaşmak.’’ Yolumu kaybettiğimde bu sözü tekrar tekrar okur ve Paulo Coelho’nun şu sözlerini kendime hatırlatırım: Yolunu bulduğun zaman korkmamalısın. Hata yapacak kadar cesur olmalısın. Hayal kırıklığı, yenilgi ve umutsuzluk Tanrı’nın bize yol gösterme araçlarıdır. Çocukların iç dünyalarına girdiğimizde, ne kadar cesur ve dünyaya ellerini kocaman açtıklarını görürüz. Her zaman mutlu olabilecek bir şeyler var olabilir. İmkansızlıktan imkanlar doğabilir. Okulun bahçesinde oyun oynarken top patlamışsa şişe ile oyuna devam edilebilir. Aşırı samimiyet vardır, gerçek duygular vardır iç dünyalarında. Vefa bilirler, küsmezler, güldürürler, sıcacık kalpleri vardır. Yetişkinlerde bulamadığımız çoğu özellikler bu kalplerde vardır belki de bu yüzden çocukların arasında olmayı seçtim. Çünkü, çocuklarla vakit geçirdiğimde güneş farklı göz kırpıyor bana…Gökyüzü ne kadar da mavi, ne kadar göz alıcı. Belki de gökyüzünün bu kadar canlı, güzel olması, yeryüzündeki masum çocuklardır…Kim bilir?
İyi ki varsınız, çocuklar, iyi ki!
