İçindeki iyilikten yardım edenle sevap yazsın diye Allah'a yaranmak için yardım edenleri ayırınız. Onlar ki takiyecidir, en büyük münafıklardır.

Biri insandır, diğeri kul. Kulluktan bahsim normal inaç sahipleri değil kendini köle gibi hissedenlerdir. Kul dediğin hizmetle yükümlüdür. Kuldan sevgi beklemez zaten kulun sahibi. Önünde eğilsin, bit dediğini iki etmesin yeter. Yaradan'a hizmet eder, ağasına hizmet eder, padişaha, 

krala, başındaki amirine hizmet eder, kocasına hizmet eder, kim kafasını ezerse ona hizmet eder. Sormaz, sorgulamaz. Bunu bir vazife olarak görür. Bunu zoraki yapar. Kaçacak yeri olsa kaçar gider de içindeki mapusluktan kurtulamaz bir türlü.

Allah'a kulluk ise o kadar yanlış yer etmiş ki beyinlerinde korkuyu sevmek zannetmisler. Ölümüne korkup çok sevdiklerine inandırmışlar kendilerini. Böyle öğretilmiş çünkü, "Allah böyle" istiyor diye birileri sürekli sopa göstermiş çünkü. Kimisi de hiç sevmemiş sadece korkmuş. Korku belasına ibadet eder olmuş.

Zaruri bir vaziyett almış yaptıkları. İnsanlık adına değil Yaradanını mutlu etmek için. Yapmazsa cehennem ateşinde yanacak çünkü. Hemde ne ateş, cayır cayır... O kendi paçasını kurtarma derdinde. Sen umurunda bile değilsin. Yaradan'ı emretmesin, bir lokma ekmek koymaz önüne, Yaradan'ı öldür desin gözünü kırpmadan koparır kelleni. Böyledir kul.

İnsan olmak ise bambaşka bir şeydir. İnsan düşünür, insan merhametlidir, insan fikir yürütür, insan fikir sahibidir. İnsan empati kurar. İnsan sevgi doludur, insan çevresine saygılıdır. İnsan yaşatır, insan korur. İnsan sever, İnsan 

yaratılanı yaratandan ötürü değil insan olduğu için sever.

İnsan olman için illa ki tanrının sana direktif vermesini beklemen gerekmiyor. İlla ki cennetle ödüllendirilip cehennem ile korkutulman gerekmiyor. Kutsal kitap olmasa feleğini mi şaşıracaksın illa ki. İlla ki kafana birinin vura vura öğretmesi mi gerekiyor insanlığı. Rab'bin sana en güzel aklı vermiş, en güzel örneği önüne koymuş. Sana "Oku" demiş. Sana kendi nefesinde üfleyip can vermiş. Ona buna yalakalık yap, koyun gibi kendini kullandır diye mi kendinden ruh katmış sana. Hele ki kendine... Onun senin yalakalığına 

ihtiyacı mı var sanırsın, içinde Rab'binden bir parça taşırsın uyansana...

Elbette ki inancın neyi gerektiriyorsa o şekilde ibadet etmekte, hayatını o şekilde düzene sokmakta özgürsün. Yalnız şunu hiçbir zaman unutma. Kalbinde insanlık yoksa "Sevap biriktireyim öbür tarafta lazım olur" diye yaptığın jestlerle ancak kendini kandırırsın, Yaradan'ı değil.

Bir hayır işliyorsan hayrına, sevabına değil, insanlığına yap. Sen insan gibi yaşa O seni bilir, hiç ummadığın yerden sevabını da fazlasıyla verir. O' ki her şeyi var edendir. Senin ruhunu da, kalbini de, samimiyetini de bilir...

Yalancı mıyım?