TOPLUM OLARAK BANANECİLİĞİ BIRAKIP, EMPATİ YAPMAYI ÖĜRENDİĞİMİZ GÜN HERŞEY BAMBAŞKA OLACAK

Keşke diyorum keşke... Herkes makamı işi her ne olur ise olsun; yaptığı işin hakkını vererek, en iyi şekilde yapar iken tüm kibrinden, bencilliğinden, gamsızlığından sıyrılıp; erdemli bir insan olma gayreti içerisinde olsa.

Herkesten, her şeyden yakınmak yerine evvela herkes tüm samimiyetiyle iç aynasına baksa ne iyi olurdu değil mi? Vakıf olduğu olaylar karşısında takındığı tutum ve davranışlardan ötürü vicdanı rahat mı? Can alıcı ve kilit noktanın tam da burası olduğunu kavrayabilenlere ne mutlu.

Aklıma ilk gelenlerden ufacık bir keşke listesi....

**Çocuklarının sınıflarına "kaynaştırma adı ile yerleştirilen" minicik yüreklerin ve ailelerinin ne hissettiklerini, yaşadıkları sıkıntıları anlayabilen ve onlara zorluklar çıkarmak yerine yardımcı olabilecek insanlar çoğalsa.

**Kimsesiz, öksüz ve yetim yavrularımızı; sık sık ziyaret edip öz evladımız gibi bağrımıza basıp, ruh sağlıkları için bizlere, sevgimize ve ilgimize ihtiyaçları olduğunu keşke hiç unutmasak.

**Tacize, tecavüze, cinayete kurban giden çocuklarımızın, genç kızlarımızın, kadınlarımızın haklarını savunanlar; keşke haklarını gasp edenler daha çok olsa.

**Keşke, emek verip, alın teri döken, çalışkan insanların hakkını; kendini iyi pazarlayan yahut kartvizitleri yarıştıran insanlar gasp etmese.

**Şahit olunup, görülen şiddet olaylarında; seyirci kalmak yerine, mağdura yardımcı olunsaydı belki o yitirilen canlar şu anda aramızda olacaklardı. Keşke o şiddete maruz kalanın eşimiz, çocuğumuz, sevgilimiz vs... olabileceği empatisi yapılabilse idi.

**Keşke, maddi durumu iyi olan kişiler çevresindeki ihtiyaç sahiplerine karşı duyarlı olup maddi, manevi destek olup, yol gösterse idiler. Çocuklarının bile temel ihtiyaçlarını karşılayamayan(gıda, barınma, ısınma, giyim) ana- babaların hissettiklerini empati yaparak anlayabilselerdi; çaresizlikten bunalıma girip intihar edenler olmayacaktı değil mi?

**Keşke, kaldırımların orta yerine bile araç park edenler; engellilerin, küçük çocukların, yaşlıların hayatını tehlikeye attığının farkına varabilse.

**Keşke kendisi ve evlatları için hayat, geçim mücadelesi veren boşanmış, dul kadınlarımız; birde kendilerini av gibi gören empati yoksunu karaktersizlerle mücadele etmek zorunda kalmasa idi.

KEŞKE.....

Gösterişin yerine sadeliğin, narsistliğin yerine mütevaziliğin, bananeciliğin yerine duyarlılığın, kabalığın yerine inceliğin, adaletsizliğin yerini adaletin hüküm sürdüğü; mutlu, huzurlu bir toplum olmak için kendimize bir gelebilsek....

Saygılarımla, esenlikler dilerim.