İnsanın ilk olarak kendini sevmesi gerekiyor, çünkü bu insan psikolojisi için çok önemli...
Kendini seven kendisi ile barışık olan insan her canlıyı sever.
Sevgiyi yaşayan biri yaşatmasını da bilir.... Bu duygusunu, hayvan sevgisi, evlat sevgisi, doğa sevgisi olarak ve buna benzer bir çok şeyler sıralayabiliriz.
Teknoloji çağındayız sevgiyi unutmaya başladık.
Zamanla sevgiye vakit ayıramaz, hal hatır soramaz olduk.
Güncel hayat, teknoloji, bizleri meşgul ederken kendimizi dahi unutup, hayatımızı yakınlarımızla paylaşamıyor veya kısa telefon görüşmeleriyle geçiştiriyoruz.
Ardımıza baktığımızda eşimiz, dostumuz veya problemlerimizi anlatacak kimselerin olmadığını fark edince de yalnızlığa doğru gidiyoruz. İnsan sevgisiz yaşayamaz ekmek su gibidir sevgi.
İkili ilişkilerde dahi anlık sevgiler yaşanıyor. Olursa olur yoksa aşka biri gerçek sevgi değil... Aynı binada oturduğumuz kapı komşumuzu tanımıyoruz. Bizim için değerli olan kişilere vakit ayırıp sevgimizi vermiyoruz. Bu bakış açısıyla değerlerimizi yok ediyoruz. Kendi ellerimizle Yüce Yaradan’ın bize bahşettiği en güzel duyguyu yok ediyor, tadını doyasıya yaşayamıyoruz.
İnanın bir sabah uyandığınızda kapı komşunuza gülümseyerek günaydın demeniz, etrafınıza gülücükler dağıtmanız ve güne güzel enerji ile başlamanız, gününüzü daha anlamlı kılacaktır.
Sevgiyi yaşadığınızda, hayat çok daha anlamlı bir hal alıyor; çiçeği, böceği, uçan kuşu, denizin mavisini bir farklı seviyor insan. Sevgisizlik insanı yalnızlığa, çıkmaz bir kaosun içine sokuyor.
Biz sevgiyi paylaşmıyor, en önemlisi birbirimize söyleyemiyoruz. Evlerimizde işyerlerimizde tamamen robot misali sanal yaşamaya başladık. Sanal ortamda duygularımızı, düşüncelerimizi çok rahat yazabiliyorken, gerçek hayatta sevgi dolu bir sözcüğü birbirimize söylemeye zorlanıyoruz. Sanal ve metalci olduk. Yan odadaki çocuğumuz bilgisayarın başında, biz ise televizyonun. Aynı evin içinde mesajlaşır olduk. Bazen gün içinde kimseyle konuşup sohbet etmediğimizi farkederiz, başka zaman ararım der, sonra unutup gideriz.
Çoğu zaman işlerin yoğun temposu insanlardan birer birer soyutlaşmamıza neden oluyor. İş ile ev arasında mekik dokuyor, hayatımızın monotonluğa sürüklenmesini seyrederiz. Sevdiklerimizin bizden uzaklaştığını farkettiğimiz de ise suçu kendimizde aramamız gerekiyor. Sevdiklerimizle olan ilişkilerimizin sağlıklı bir şekilde devam edebilmesi için bence aynanın karşısına geçip “seni seviyorum” alıştırmaları yapmamız gerekiyor.
Etrafımızdaki insanları sevdiğimizi söylemekten çekinmemeliyiz. Çünkü sevgimizi dile getirmeye birbirimizle paylaşmaya inanın çok ihtiyacımız var. İki kelime ile insanların gönüllerini kazanabiliriz. İnsanın yaşı kaç olursa olsun “seni seviyorum” cümlesini duymaya ihtiyacı var. Sevgisine ihtiyaç duyduğumuz insanları yeniden kazanalım. Onlara “seni seviyorum” sözcüğünü kullanmaktan korkmayalım. Sevgi paylaşıldıkça büyür ve güzelleşir.. Herkese sevgi dolu anlar diliyorum, sizleri seviyorum....
SEVGİYLE DOLSUN KALBİNİZ.....
