“Yalnızlık tohumu” karakterinize düştüğünde önce “ öz kıyım fidesini verir.” Sonra sevgisizlikle sulandıkça, ”katile” dönüşür.
“Öz kıyım ve katil olmak” ruh sarkacınızda hiç durmadan enerji dönüşümü ile kendi döngüsünü tamamlayan sarkaç gibidir.
Birbirinden üstün yanı yok gibi görünse de aslında öz kıyım; kendini değil, “toplumu yok etmek için,” kendi öz kıyımını gerçekleştirir.
“Katilliğin Nirvana’sı öz kıyımdır.”
Eğer hiç soru sormasını bilmez iseniz çok mutlu olabilirsiniz.
Toplumdaki sorunlara, sorulara cevapsız teslimiyet sizi renksiz bir huzur ile buluşturur.
Yani doğuştan gelen kafa bozulmadan derin dondurucudaki Kelek karpuz gibi vücudun üstünde aksesuar olarak durur.
Bu kafalar halk arasında;
"Nato kafa, Nato mermer" deyimi ile tanımlanır. Yunancadaki bir deyimin yanlış tercümesi sonucu;
"Na to kefari, na to mermari" olması gereken deyim, bize böyle yansımıştır.
Kefali (küçük kafalılık) da aynı kökenden gelir. "Marmaro"; "Taş kafalı" deyişinin de kökeni bu sanırım.
"İşte kafa, işte mermer’ şeklinde tercüme edilmesi gerekirdi.
Ancak; akıl sağlığı yerinde olan biri katil olabilir mi?
Ya da üstün zekâlı biri katil olabilir mi?
Analitik düşünürsek;
“Akıl sağlığı yerinde olanı” başlama çizgisi olarak,
“Üstün zekâlı bir insanı da” varış çizgisi olarak aldığımız zaman,
“Başlama düdüğü”;
“kişinin kendi kendine çevresi ile ilgili sorular sorması ile başlar.”
“Sorunun frekansı” artarak varış noktasına varıncaya kadar sürer.
Bu soruların sıklığı ve cevap bulunup bulunmaması ile oluşan yumak yukardan aşağı düşen çığ topu gibi büyüyerek gelir.
Buradaki temel açmaz; insanın bu soruları cevabını bulması ya da aynı soruyu beraber soracak bir paydaşa ihtiyaç duymasıdır.
Paylaşması anlaşılmasını ihtimalini doğuracaktır.
Anlaşılmak ise kişinin normal çizgide kalması ihtimalini artırır.
Anlaşılamamak, yalnızlığı doğurur.
Karakterin toprağı merhamet, adalet ve ahlak ile harmanlanmamış ise tapınağınız meta ise varacağınız evre
”Dilsiz şeytanlıktır.”
Bu evrede yaşanan “ öz kıyım ve katillik gelgitleri” olacaktır.
Unutmamamız gereken;
“Yalnızlık tohumu” karakterinize düştüğünde,
Önce “ öz kıyım fidesini verir.” Sonra sevgisizlikle sulandıkça, ”katile” dönüşür.
Sevgiden şımarmanız dileği ile…
Saygıyla
Abdulkadir DESTAN