Filistin içimde bir yara
Sustukça içimde bir şey uzaklaşıyor o yâre
Yârdır fısıldar yüreğim, “susma at bir nâra, titresin Arş-ı Âlâ. Arşı titretmesin hep mazlumlar bağıra bağıra…
Biraz da zulme karşı duranlar gelsin beri, korkak zalimler görsün de sizi gitsin gerisin geri…
Görsün benim Ademoğlu adamlarımı, yiğit oğlu yiğit kullarımı Arş-ı Âlâ.
Filistin içimde bir yara,
Bu insanlık dışı bir savaş değil,
Bu bir zulümdür.
Bu zulüm Filistin’in belki kaderidir fakat Filistin’den başka tüm dünyanın tüm sınavıdır.
Kimin ki yüreği feryat eder, dili dayanamaz bir cümle dahi olsun demeli,
Hem de yana yana söylemeli, yana yana… “Filistin’i yakanlar yansın” derse sınavdan geçme ihtimali olur.
Kimin sesi gür çıkarsa muhtemel odur ki onun içinde ki İsrail sessizlik yemini eder…
Bu soykırım Filistin’in belki kaderi fakat tüm dünyanın büyük sınavı.
Zulmün karşısında ki her sessizlik “sûra üfür ey İsrafil demektir…
Kopar kıyameti ey İsrafil demeyi bırak!
Kopar içinde kıyam-et-ini!
Ayağa kalk, yaktığın yerlerden yan zalim İsrail diye bağır ey insan oğlu insan. İsrail oğullarını ancak insan oğulları yenecek…
Uyandır yüreğinde yatan insanı kâmili, sustur içindeki İsrail’i ve durdur göklerdeki İsrafil’i…
Filistin içimiz de yara, duy sesimi ey sahibi Arş-ı Âlâ.
