Hayallerinin toplamı sıfır olanlar… “Yurtlarda ölü doğarlar”.
Kendi yurt ve cezaevlerini kendileri inşa etmiştir.
İflah olmazlar.
Bu hücrelerin ne çıkış yeri ne de firar edebilirler.
Güneşin soğukluğunu alamadığı tek metal yığını ranza demirleridir. Parmaklıklar bile güneşi görebilme umudu taşır.
Parmaklıkları tutan eller ona güneş ihtimalini taşır.
Ranzaya uzanan her beden soğuk bir ölü bir bedendir.
Her canlı bedenin en büyük tetikçisi ranzadır.
Ne kadar cesur bir bedenin olursa olsun, yüreğinizin fişini “ranza” uzandığınız anda çeker.
Yurtlar cezaevine çok benzer.
Yaşayan insanların tek ortak noktaları,” tenlerinin beyaza dönüşmeleridir”.
Her tenin beyaza dönüşmüşler, ya da fiziksel olarak yurtta veya cezaevinde yaşıyorlardır.
Veya kendi düşü, düşleri ve düşünceleri hücrede tutukludur.
Kendi yurt ve cezaevlerini kendileri inşa etmiştir.
İflah olmazlar.
Bu hücrelerin ne çıkış yeri ne de firar edebilirler.
Yaşayan ölüleri yurtta görürsünüz...
Siz onlara can verirsiniz…
Herkes güler, ağlar, konuşur, sohbet eder, dinler, üzülür, yemek yer ve uyur.
Herkes gibiymiş gibi yaparlar.
Sadece yaptıkları gereceklere özentidir.
Cezaevlerinde insanlar can çekişir, âmâ yurtlarda ölü doğar, sonra nefes almaya çalışır.
Dışarıdaki yaşamda ki figürlere benzemeye çalışırlar. Ama asla onlardan biri olamazlar.
Ranza kokusu her zaman kadere etkilidir.
“Ranzanın ölümcül kokusundan kurtulduğun zaman, kaderine benzemeye çalışırlar”.
Bu nedenlerledir ki; yurt çocukları hiçbir zaman kaderin çizdiği rolde asil kahraman olamazlar, sadece o role benzemeye çalışır.
İlk benzeme sınavımızın yer “ aileleri seçmek” için bizim toplandığımız olduğu zaman olur.
O zaman gerçek sizi bir ağıt yakarak karşılar.
Sizin artık gerçeğiniz yoktur.
Ve siz ölüsünüzdür.
Sizi bir aile seçerse çakma kaderiniz yaşamaya çalışacaksınızdır.
Çakma kader ölü bir bedene giydirilir.
Ana yok baba yok dede yok.
Yurttaki herkes bir şehirdir. Sen bir kişilik bir şehirsindir. Seni kabul edecek bir ana vatan bulman ile mümkündür.
Ana bulamadığım için vatansız oldum.
Yalnız ve ıssız bir şehirim.
Bu şehir yakmak geliyor içimden.
Hayallerinin toplamı sıfır olanlar…Bir şehirdir…yalnız ve ıssız bir şehir.
SAYGIYLA
Abdulkadir DESTAN
