Her kayan yıldız sahipsiz bir hayalin veya sahibinden ayrı bir hayalin intiharıdır. 

En çok intihar eden benim hayalimdir. İlk kurşunu ben hayalimden yedim. Kanadı durdu gözümdeki renkler. Sonra hiç güvenemedim. Oysa haksız değildim. Bu kadar delik deşik olmuş bir anılardan arta kalan kısık sesle bir çığlık ve çırpınan kalbe yuva yapmış bir serçeydi.

     

Umudumu yüklediğim serçe ne kadar yaşar bilmiyorum. Bir cümleye nokta koymuştum yeni bir paragrafa başlayacaktım. Tabii ki başlayacak yeni bir günün doğurduğu umut. Biliyorum her şey berraklaşacak, karakaşlı yârin saçları omuzuna saçarak ağladığında mimiklerinden saçı ve dili ile gözyaşının çıkardığı damla hayatıma dokundukça berraklaşacak. Bir yangın sönecek.

Her yangın, yeniden doğmak ve yeniden yeni bir yol ayrımına geldiğinin habercisidir. Ateşin etrafında durmak, dumandan kör eder insanı oysa göbeğinde yanmak ateşin sevincini haykırır ve seyirci olmazsın artık ne için yaşamak istersen onun 

Artık seyirci olmaktan bıkmadı mı? İnsanlık bu kadar çaresiz mi? Oysa her yerde teslim alınmış beyinlerin gökyüzünü çığlıklarla yazdığı “imdat” haykırışları ile çizdiği gözümüze sokarcasına çıplak gerçekliği nasıl görmeyiz. Oysa çok basit bir gerçeklik yalnız değiliz biz evrende. 

Yoksulluk doğarken ilk okunan sözcük olmuş insanların doldurduğu düşlerin temeli olmuş bizim yaşamamız ve fizyolojik iyilik halimizin olabilmesi için kaç yoksul ve yoksun insanı kendi reel gerçeğimizin temeline gömeceğimizi ve o kadar yaşam yılı alacağımız yaşanacak yılı ret ediyorum artık. Yazar bana bu rolü vermediğini biliyorum. 

Merhamet ve adaletten bu gerçeklik doğmaz ancak “Fahişe ve şeytandan” olanların doğurduğu düşlere sahip olanlar ancak acılara seyirci kalır. Acıların kitabında konuda harf olabilir.

Çocuklarda günahlarınızı temizlemeyin bizi  bu yaşanan duyarsızlık kurtarmaz. Ve biz yanacağız. 

Sonuçta yukarıda dediğim gibi; Umudumu yüklediğim serçe ne kadar yaşar bilmiyorum. Bir cümleye nokta koymuştum yeni bir paragrafa başlayacak gözler hamile bırakacak yarınların yüreğini ve  yürek yeni bir umut doğuracak. Ve her şey berraklaşacak, karakaşlı yârin saçları omuzuna saçarak ağladığında mimiklerinden saçı ve dili ile gözyaşının çıkardığı damla hayatıma dokundukça berraklaşacak. 

Bir yangın sönecek.

Saygıyla

Abdulkadir DESTAN

[email protected]