Bilinçli veya bilinçsiz yapılan hata,en güzel kılıklara girip sevimli görünmeye çalışsa da o hatayı kimse kabul etmek istemez. Hata yapan kişiler suçlu ve kabahatli olarak kabul edilirler.Peki, insanlar neden hata yapar ve hatalarını neden kabul etmezler?
Tahminimce birçok insan bu soruların cevabını defalarca düşünmüştür. Hatalar, bireylerin aile arası ilişkileri, eğitim seviyeleri, sosyal yaşantıları, yaşadıkları çevre, gelir düzeyleri, kişilik özellikleri ve ruh sağlıkları gibi nedenlerden doğabilir. Elbette ki hepimiz insanız ve hata yapabiliriz. Neticede insanlar hatalarından doğar ama yine hatalarından ölür. Kendi fikrimce hata denilen davranış bir kereye mahsus olmalıdır.Çünkü fazlası insanı yanlışa sürükler.Eğer bir insan bu davranış biçiminirutine bağlıyorsa henüz o davranışı tekrar yapmasını engelleyecek etkiyi yaratacak güçte bir durum ile karşılaşmamış demektir. Tüm uyarılara rağmen kişi, hatalarınıtercih meselesi haline getiripartık alışkanlığa dönüştürdüyse bu durum ilerde sorun teşkil edeceğinden sonunda üzülmemek adına o kişiden uzaklaşmak bizim için en doğru hareket biçimi olacaktır. Çünküdavranışının hatalı olduğunu görmezden gelip doğruluğuna inanan bu tür insanlar, suçu başkalarına atan fikri sabit insan modelidir ve davranışları nedeniyle ne kadar itici olduklarının farkında olmadıkları gibi zararlı hale de gelebilirler. Bu sebeple her zaman için temkinli olmakta fayda vardır.
Aynı zamanda kendilerine verilen primle fazla havalı ve temeli olmayan bir özgüven eşliğinde çevrede boy gösterirler. Bencildirler, dünyanın kendi etraflarında döndüğünü sanarak empati kurmaktan uzak yaşarlar. En belirgin özellikleri ise suçu hep karşı tarafa atmaktır. Onların gözünde herkes yanlıştır. Mat bir yaşantıya sahip olan bu kişiler ne bir geri ne de ileri adım gidebilir. Hep haklıdırlar. Gereksiz gurur ve haset etmek bu kişiler için hobi haline gelmiştir ve yaşam enerjilerini içlerindeki kin duygusundan alırlar. Suçlu olduklarını bilerek suçunu veya hatasını saklamak, böylece üzerine düşecek olan sorumluluktan kaçmak için suçu başkalarına atmak böylece hem kendi hem de başka vicdanlara karşı kendi masumiyetini ilan etme girişimidir. Kendi hatasını anlamayan bir kişiye yardım elini uzatacak tek şey ise zamandır.
