Kişilik bana göre hem çok kolay hemde çok zor bir yolculuktur.”Kişi kendinden bilir işi” ata sözü boşu boşuna söylenmemiştir.Kişilik;bana göre bebeklikten itibaren yol alan, aile eğitimi ve yetiştirme düzeni içerisinde de yapılanıp sekil alan bir döngüdür.Bazı çocuklara çok küçük yaşlarda verilen sorumluluk duygusu onun olgunluğunu öne almaktır. Keza bir diğer çocuk vardır ki siz ona sorumluluk veremezsiniz.O kendisi söke söke alır.
Bir öteki çocuk ise ne verirseniz verin asla almaz,kendi bildiğinden şaşmaz,dik kafalılık yapmaktan vazgeçmez.Peki bu üç model çocuğu da anne babalar yetiştiriyor.Fakat ne yaparsan yap karakterler devreye girdiğinde anne baba devre dışı bırakılıyor. Gelelim sorumluluk verildiğinde alan çocuğa.Yumuşak başlıdır.Aile eşrafını,eşini dostunu güzellikle çekip çevirerek ,sahip çıkıp,sorumluluk yükünü tamamen kendine yükleyendir.Bir de bunun tam tersi olan;kaba saba,çok sesli,zoraki hiddetle ve şiddetle,baskın karakterle,sorumluluk misyonuyla yöneten çocuk vardır.Gelelim sorumluluk duygusunu kendinde çok fazla bilen ve bunu taşımakta kendini mecbur hisseden,vermesen de söke söke alan çocuğa. Bu çocuklar önce ailede ters giden çapraşık ilişkilerden, ve ya da sorumsuz aile büyüklerinden alkolik baba sorumsuz ya da çaresiz anneden,kavgadan, dövüşten etkilenip,ipleri ben ele alayım dediklerinden dolayı malesef ki sorumluluk misyonunu kurtuluş olarak seçen, tamamen kendilerini gönüllü adayı olarak üslenen çocuklardır.Ya üçüncü model çocuğumuz?Ne verirsen ver asla almazlar.Sebebi ise asıl anne babadır.Çocuğu görmezden gelip yokmuş gibi davranıyorlar. Ya da sen dur çocuğum,sen yapamazsın.Küçüksün ,beceremezsin ben yapayım. Sen onu bilmiyorsun sus konuşma, karışma.Çocuklar karışmaz dedikçe çocukta bana ne,ben bilmem, ben yapamam, ben karışmam ya da aman annem babam nasıl olsa yapıyor diyerek hiç bir şekilde sorumluluk ve el becerisini,beyin gücünü geliştirmeyi istemediğinden bir kenara bırakıp ya oyunla yada yaramazlık yaparak boş boş zaman geçiriyor. Daha sonra da büyüdüğünde hiç bir işe yaramaz,varla yok arası yaşam savaşı vermeye çalışıyorlar.Bundan önce çocuğu devre dışı bırakan anne babalar, gün geldi devran döndü .Çocuk büyüdü ve aile büyükleri devre dışı oldu.Devir daim yaşandığında anne babaya, baba da anneye sorar bu çocuk kime çekti demekten kendilerini alı koyamazlar. Fakat çok geç kalınmıştır artık. "Yapma kulum bulursun zulüm" tamda bunun için söylenmiş bir ata sözümüzdür.
Sevgiyle kalın
