Haber: Mert Osman Erman
Ancak saatler geçtikçe ve köylülerin umutsuz çabalarına yardım etmek için uzman kurtarma ekiplerinin ortaya çıkmadığı görüldüğünde, çığlıklar sessizliğe dönüştü.
Üç gün sonra, yıkılmış topluluğa ulaşan ilk profesyonel ekipler olan İspanyol itfaiyeciler, umudun tükenmediğini umuyorlardı.
Çökmüş sokaklarda ve yıkılmış kemerlerde hızlıca ilerlerken deneyimleri onlara umudun olmadığını söyledi.
Köpeklerinin tepkisi bu kasvetli gerçeği pekiştirdi. Igor ve Teddy, hayat belirtisi bulduklarında havlamak için eğitilmişlerdi.
Sessizlik kulakları sağır ediyordu.
"Burada yapabileceğimiz bir şey yok," dedi ikinci deprem müdahalesine yanıt veren itfaiyeci Juan Lopez. İlk deneyimi, ekibinin Şubat ayında yıkıcı depremin ardından Türkiye'ye ulaştığı zaman olmuştu. Önemli uluslararası tepki, enkaz altında kalanların günler sonra bile kurtarılmalarına yardımcı olmuştu.
"Burada Fas'ta evler taşlardan yapılmış. Türkiye'de ise çelikten yapılmış ve çok daha dayanıklılar," dedi Lopez.
"Burada kimseyi bulamayız," dedi, meslektaşları başlarını hafifçe sallarken.
Ekip, bir sonraki köye gitmelerini izledik.
Bir depremin vurması için iyi bir yer yoktur, ancak Ait Hmid'den daha kötü birkaç yer vardır. Zaten dağ yamacının kenarında sallanıyordu, ancak şimdi geriye sarkmış durumda.
Bu karışık tuğla ve taş yığınının 28 kişinin evi olduğunu kavramak zordu. Sadece yedi kişi sağ kalmıştı.
Enkaz yığınının tepesine çıkarken, Omar Ait Mahdi, boş gözlerle vadini dışarıya bakıyordu.
Onun arkasında, 20 kişi keserler, kürekler ve elleriyle çalışıyordu.
Omar'ın karısı hastanedeydi. Hala iki kızını bulamamıştı: Hanane, 17, ve Khadija, 14. Birden bir faaliyet patlaması ve dua patlaması oldu.
Kızların cesetleri sonunda bulunmuştu.
Battaniyeler ve bir sedye enkazın zirvesine doğru geçirilirken, Omar sessiz bir sesle bir mesaj göndermek istediğini söyledi.
"İnsanların bana yardım etmesini istiyorum. Dünyanın bana yardım etmesini istiyorum. Çocuklarımı, evimi, sahip olduğum her şeyi kaybettim," dedi. Fas yetkilileri, daha fazla ülkeden yardım kabul etme baskısı altındadır. Şu ana kadar sadece dört ülkenin yardımı kabul edilmiş ve diğerleri, Fransa ve Almanya dahil olmak üzere, reddedilmiştir.
Hanane ve Khadija'nın amcası Hamid teselli sunmak için geldi, ancak kendisi gözyaşlarına boğuldu.
"Yardıma çok ihtiyacımız var. Ve kim yardım ederse ondan ihtiyacımız var," dedi Hamid.
