Yeni çıktı ıphone 6 hemen almaya başlayalım. Fevkalade güzel bir otomobil kullansak ta, mevsimi geçti hemen değiştirelim.
Oturduğumuz evin de modeli geçti, ultra loft ev niye almayalım. Kredi de çeksek, birikimde yapsak, zor da kazansak, kolayda kazansak;’’ var da var para!’’
Eve yardımcı alalım, ya da bir temizlik şirketi ile anlaşalım; giyim odamızdaki giysilerin yıkanıp, ütülenmesi dahil, yemek, bulaşık, temizlik gelip evi toparlasınlar. Evin tozuna çekmecesine bile elimiz değmesin.
Pilates öğretmenimiz de eve gelsin, yorulmayalım.
Şoförümüz çocukları okula, oradan da spor etkinliklerine götürsün. Hemen sonra başka başka aktivitelere götürsün.
Neden az gelirli memur komşunun çocuğu yeteneklide niye bizim çocuğumuz yetenekli olmasın!
Ders notlarımı düşük, sorun değil; para basar özel dershane kuralım eve. Nasıl olsa evde kapanma riski de yok. Dolu dolu çocuklara ders versin öğretmenler…
Canı sıkıldı mı, ağır mı geliyor bu yük, sevilmediğini mi hissediyor, anne baba kuzusu minik çocuklar; hemen pedagog, psikolog çağıralım eve. Hallederler nasıl olsa…
Kıyafet, kozmetik malzemelerimi eksildi, çarşı Pazar dolaşmaya ne gerek,internet dünyasından en pahalı markaları istetelim, bir tuşla basalım kredi kartı limitimize.
Hayvanları çok sevdiğimizden değil, onda, bunda, şunda var ya; biz de allım pet shoplardan en paha köpeği evimize. Bize ne; barınaklarda yuva bekleyen yoksul köpeklerden…
Bize ne; sokakta yatan kimsesiz çocuklardan, gariban evsiz insanlardan!
Üç dört bin tl lik kaban,montun modası mı geçmiş.Atalım çöpe. Niye verecek mişiz ki; alemin çocuğuna, çoluğuna  yada gariban köşedeki fakir fukaraya.!
Daha daha güzel yaşam çeşitlerimiz ve bizler..!
Mutlu muyuz, huzurlu muyuz, aile miyiz, insan mıyız, insanlık denen şeyi biliyor muyuz?
Hayır !
Hayır; biz hiçbir şey değiliz aslında. Ama çok şey olduğumuzu sanıyor kendimizi kandırıyoruz. Teknik yaşamın oyuncakları, kapitalsizimin tutsaklarıyız!
Her şeyi para ve imkan gücüyle satın alıyoruz. Ama kaybolan kendimizi bulamayacağız, ne kişilik, ne insanlık kaldı. Ne de atalardan, dedelerden bize gelen o değerler, insanlık olgusu.
Kendimizle yüzleşmiyoruz,yüzümüzdeki teknik rahatlığı şöyle kenara bırakıp, parasız yüzümüze gülemiyoruz.
İster kabul edin,isterseniz bu yazdıklarıma inanmayın, kendinizi kandırmaya devam edin.!
Biz teknolojiyi, ekonomi koşulları ha öyle, ha böyle edinip sonrada kişiliğimizi,insanlığımızı kaybettik.
Hepimiz birer teknik aileyiz, teknik kişiliğiyiz. Hayatın oyuncağı üretmeyen yapay insanlarız.
Teknolojiyi ve parayı duygularımıza, insanlığımıza statü olsun diye kullanıyoruz.
Hadi, herkes bir düşünsün biz ne yapıyoruz?
Biz kimiz?
Biz neyin peşindeyiz?
Fazla düşünmeye gerek yok; biz insanlığı unuttuk. Biz bu işi kıvıramıyor, insan gibi insan olarak yaşamın tadına varamıyoruz…!