Ben ki; kime el uzatsam elim avuçlarında kalıyor. Çekmek istediğim da hep ağlayan ben oluyorum öyle bir canımı acıtıyor ki, öyle bir yüreğim yakıyor ki, çığlığımdan iniltimden çevremde hiçbir şey kalmıyor. Ya tutuğum gibi fırlatıp atıyorum ya da bir köşeye çekilip yatıyorum. Daha Sonuç ne oluğu belli olmadan üzüntümden kahrolup bitiyorum. Bundan sonra olacaklar, benim için zaten önemini kaybediyor.
İşte sevdamın da deliliği bundan geliyor Çok deli sevdalıyım ben. Bazen öyle bir seviyorum ki öyle bir seviyorum ki içimde Fırtınalar kopuyor, çığlıklar atıyorum kuşlar gibi kelebekler gibi sonsuza uçuyorum yorulunca biraz nefes alıyım diye sevgilimin etrafına bir tur atıyorum Birde bakıyorum ki sevdiğim, ben onun için havalarda uçarken o da uçmuş bir başkasının yüreğine konmuş. İşte her şey, o zaman boş olduğunu görüyorum. O anda kanatlarım kırılıyor, havada uçarken karayı görüyorum. küt diye oturuyorum
Hangimiz daha sevdalı diye düşünüyorum. Kim masum ben mi? yoksa, o mu? O zaman kendime hak veriyorum. Ben, sevdalı ve her şeye inanacak kadar deli.
