Eğer kendiniz olmazsanız; iğreti ve banal bir kişiliği piyasaya arz etmiş olursunuz. Bunun hayatın her döneminde, her öğretisinde yaşamak mümkün. Çocukluktan itibaren gelen bilinçaltı yönlendirmeler gerekli bilgi donanımına erişememek, yüksek seviyede sosyalleşememek (amiyane tabirle çok insanla oturup – kalkmamak) gibi entelektüel birikimlere neden olan güzelliklerden uzak bir hayat içerisinde olmak insanı/kişiyi, kıskanç, haset, kibirli, sahte davranışlarla iç içe bir hayatla baş başa bırakır. Sahte tevazu örnekleri, baştan sona riyakârlık sunumları, karşısındakini küçük düşürüp ondan istifade ile kendine üst ve kariyerli bir rol kesme hastalığı, insanı daima huzursuz eden psikolojik bir gerilime sokar. İnanmadığına inanır görünmek ikiyüzlülüğüne sürükler. Tahsili varsa onu öne sürerek konum hırsızlığına sahte popülerliğe şayet yoksa tahsilin anlamsızlığına ve ancak olayların kişilikle kazanabilineceğine vurgular yaparak seviye tespitini belirlemeye çalışır. Tenkit ve kritik etme her zaman en birincil yapı taşı olarak başucunda bekleyen kaypak bir ironidir. Ekonomik hırs sessiz ve derinde bekleyen aç gözlü bir ejderha hüviyetini hiç kaybetmez. Bilinçli ve topluluğa yaptığı harcamalar/ısmarlamalarla hep kendini gündem yapmanın sinsi hesaplarındadır. Konuşmaların devamlı derin anlamlar içeriği saadetinde olup, samimi ve düşündürücü ikazlardan ziyade varlığını gizliden gizliye piyasa yapma acizliğinden başka bir şey değildir.
Hep kaçak güreşen ve hep ustaca oyunbozandır. Tarafının yönlendirdiği kanala çekmeyi başarsa bile! Ondan hoşnut razı ve mutlu olmaz. Mutsuzluğunun da faturasını yine şeytani bir kurnazlıkla! Başkasına fatura etmeyi görev bilir.
Aslında toplumu iyileştirici ve ıslah edici bir misyon içerisinde hareketler sergilemekle birlikte ruhen tam tersi bir psikoloji içersinde bozucu, tahkir edici, kınayıcı ve düşürümcüdür.
Konuyu entelektüel bir ayraca çekme ilizyonu yapma becerisi hep yüksektir. Deşeleyip dilediğinizde çok net bir şekilde karşılaşacağımız durum; tamamen sahte bir yüz, sahte bir lisan, değişik renklerde maske ve sahte bir kişilikle karşı karşıya olduğunuz hemen fark edilecektir.
Hep kuvvetli insanların yanında görünür olması ayrı bir kompleksin tezahüründen başka bir şey değildir.
İsim yapmış, şöhret sahibi insanların yanında boy gösterisinin kendisine artı değerler eklediğini zannederek, mevcudunu daha bir alt seviyeye çektiğinin farkında bile değildir. Ve daha nice haller var ki yazmaya utanılası. Toplumumuzda o kadar çoğaldılar ki, artık karıştırır olduk. Acaba hangisi doğru?!
En kalbi saygılarımla….