Her sanatçı kendi üslubuna aittir.  Sanatçının benliği, kişiliği, yapmak istedikleri, istemedikleri, düşünüp aktarmak istedikleri ve daha birçok şeyin birleşiminden oluşan üsluba önemli rolü getiren aidiyettir. Çünkü ait olma durumu söz konusu olmadığında ortaya çıkan ürün, havada asılı kalmış izlenimi vermekte ve zihinde bir eğretilik bırakmaktadır. Özetle üslup, bir sanatçının özü olduğundan sanatçı, yalnız üslubuna yani kendisine aittir.    
Bedri Rahmi Eyüboğlu farklı sanat türlerine yönelmiş fakat özüne, yani kendi kurduğu sağlam üslubuna ait olduğu, olabildiği için birbirinden ayrı gibi görünen bu sanat dallarında da başarılı olmuştur. Ressam, yazar ve şair olarak karşımızda dim dik durmaktadır üstat.
Özellikle Karadut adlı şiirine Bedri Rahmi’nin hayata bakışı, üslubu, sanatçı kişiliği aksetmiştir. Tabi ki sanatçıyı sadece bir ürünüyle değerlendirip yargılamak olmaz, ben sadece Bedri Rahmi’nin şiirde atan nabzını, kendi süzgecimden geçirip bulduğum ona dair izleri paylaşacağım.
“Karadutum, çatal karam, çingenem 
Nar tanem, nur tanem, bir tanem 
Ağaç isem dalımsın salkım saçak 
Petek isem balımsın ağulum 
Günahımsın, vebalimsin. 
Dili mercan, dizi mercan, dişi mercan”
Bir ressamın renklerle elbet arası iyi olmalıdır. Bedri Rahmi bu şiirinde kelimelere renkleri karıştırabilmiştir. Karadut, nar tanesi, petek, salkım, ayva gibi sözcüklerle hem doğayla iç içe bir şiir kurmuş hem de doğanın renklerini şiiri okuyan kişiye hissettirebilmiştir. Sade ve belki de basit denilebilecek bir akışı olan şiiri büyülü kılansa belki de bir yasak aşktır.
“Yoluna bir can koyduğum 
Gökte ararken yerde bulduğum 
Karadutum, çatal karam, çingenem 
Daha nem olacaktın bir tanem 
Gülen ayvam, ağlayan narımsın 
Kadınım, kısrağım, karımsın.”
Şiiri özellikle iki kısımda incelemeyi daha doğru buldum çünkü ilk kısımda bir kabulleniş var. “Günahımsın, vebalimsin” derken şair çoktan bir suçu kabullenmiştir. Fakat ikinci kısımda bu günaha karşı duracağını, canını dahi ortaya koyup Karadut’una ulaşacağını, ulaşmak istediğini anlıyoruz. Son dizeye dikkat edilirse sevgili için ‘kadınım’ ifadesi kullanılmış, yani ne olursa olsun, ortada erişilmiş bir güzellik var. Ayrıca şiirde şöyle ironik bir yan olduğunu fark ettim: Karmaşık ve içinden çıkılmaz bir derdi anlatmıştır Bedri Rahmi fakat basit ve sabırlı bir şekilde. Bu da hayata bir meydan okuma değil midir? Hayatının tüm karmaşasına karadut tadında yalın bir meydan okuma!