Haber: Damla Oya Erman
Vaakunakylä, 1944 ve 1945 yılları arasında Oulu, Finlandiya yakınlarında bulunuyordu ve geri çekilen Alman askerleri tarafından terk edilmişti.
Finlandiya'nın işgali sonrasında yerinden edilmiş Finler, 1940'ların sonlarında kışlada sığınma aradılar ve gelişmekte olan Fin sosyal yardım sisteminin büyük ölçüde dışında bir topluluk kurdular.
Bu durum, Vaakunakylä'nın halkının marjinalleştirilmesine ve yerleşkenin 1980'lerin sonlarında sakinlerin isteğine karşın yıkılmasına neden olan, "suçlu ve huzursuz" olarak tanımlanan bir ortam oluşturdu.
Araştırmanın başyazarı Dr. Oula Seitsonen, "Dışarıdaki algılanan, 'kötü' olarak nitelendirilebilecek mahallelerin dış görünüşü, toplulukların kendilerini gördükleri şekillerden oldukça farklı olabilir" diyor. "Arkeoloji, böyle yerlerdeki yaşam gerçeklerini incelemek için bir araç sunabilir."
Antiquity dergisinde yayımlanan bir çalışmanın bir parçası olarak, Oulu Üniversitesi'nden araştırmacılar, Vaakunakylä'da bir kazı gerçekleştirdi ve topluluğa ilişkin yeni içgörüler sunmak için eski sakinlerle görüşmeler yaptı.
"20. yüzyıl işçi sınıfı toplulukları ve çatışmalarına ilişkin arkeolojiler, Finlandiya'da az çalışılmıştır ve Vaakunakylä projesi bu ikisini bir araya getiriyor," diyor Dr. Seitsonen.
"Vaakunakylä bölgesinin malzeme mirası, araştırmamızdan önce neredeyse bilinmiyordu ve eski bir Nazi askeri kampının, bir Fin işçi sınıfı mahallesine dönüştüğü bir yeri inceleyerek çeşitli ihmal edilmiş toplumsal temaları araştırabiliriz."
Kazılar, Vaakunakylä'daki tesisleri iyileştirmek için sakinler tarafından yapılan yenileme işaretlerini ortaya çıkardı, bunlar arasında bir kışla bloğunun bir aile evine dönüştürülmesi ve başka birinin sauna haline getirilmesi bulunuyordu.
Ayrıca, çöp çukurlarından bulunan atıklar gibi materyal kültür, önceki inanışlardan daha yüksek bir yaşam standardına işaret ediyor, bazı hanelerin yüksek kaliteli porselen takımlara sahip olduğunu gösteriyor.
Oyuncakların, çocuk ilaçlarının ve emziklerin keşfi, Vaakunakylä'daki çocukların da iyi bir yaşam kalitesinden faydalandığını gösteriyor. Bu şekilde, proje, geçmişte kadınların ve çocukların sıklıkla susturulan yaşamlarına bir bakış sunuyor.
Eski sakinlerle yapılan görüşmeler, Vaakunakylä'daki yaşamın genel olarak olumlu olduğunu ortaya koydu ve birçok kişi Vaakunakylä'deki yaşamın "yeterince iyi" olduğunu belirtti.
Önemli olarak, Vaakunakylä'nın kötü ünü büyük ölçüde temelsizdir ve arkeolojik araştırmanın marjinalleştirilmiş topluluklara ses vermede ne kadar değerli olduğunu ortaya koyar.
"Buluntular ve toplanan sözlü tarihler, Vaakunakylä topluluğuna dair popüler imajın, huzursuz ve suç
lu bir gecekondu bölgesi olarak, gerçekten değişik ve daha nüanslı bir resim sunduğunu" diyor Dr. Seitsonen. "Bu, içinde biriktirilmiş duyguların yüzeye çıkarılıp halka açıkça tartışıldığında iyileştirici bir etkisi olabilir."
