Haber: Damla Oya Erman
Magellanik Akıntı olarak adlandırılan bu nehir, yıllardır astronomları şaşırtan içeriği ile biliniyordu. Ancak Harvard–Smithsonian Astrofizik Merkezi'nden bir ekip, Şili'deki Las Campanas Gözlemevi'nde bulunan Magellan Baade Teleskobu'nu kullanarak nehrin gazlı bulutları içinde yıldızları keşfetti.
Araştırmacılar, Avrupa Uzay Ajansı'nın Gaia uzay teleskobu tarafından oluşturulan detaylı bir Samanyolu haritası ile 200 yıldızı belirledi. Analizler, bu yıldızlardan 13'ünün kimyasal bileşiminin Magellan Bulutları ile uyumlu olduğunu gösterdi. Ayrıca, bu 13 yıldızın Magellanik Akıntı'nın beklenen mesafesi olan 150,000 ila 400,000 ışık yılı arasında olması gerektiğini ortaya koydu.
Magellanik Akıntı, 1970'lerde keşfedilen ve Güney Gökyüzü bölgesine yayılan oldukça geniş bir gaz akışıdır. Ancak bu devasa boyutlarına rağmen, akıntıyı görmek için hassas bir teleskop kullanmak gerekiyor. Astronomlar, bu gazın Samanyolu'nun yerçekimi çekimi tarafından cüce galaksilerden koparıldığını düşünüyorlar.
Bu yeni gözlemler, gazın doğasına ve Samanyolu ile etkileşimine dair daha fazla bilgi sağlayabilir. Araştırmacılar, şu anda akışın Samanyolu'na doğru "düştüğünü" belirtiyorlar. Harvard-Smithsonian Astrofizik Merkezi'nden Astronomi Profesörlerinden Charlie Conroy, "Bu sonuçlar ve benzerleri ile Magellanik Akıntı ve Magellan Bulutları'nın oluşumu, geçmiş ve gelecekteki Samanyolu ile etkileşimleri hakkında çok daha büyük bir anlayış elde etmeyi umuyoruz," dedi.
Magellanik Akıntı'nın yanı sıra, Magellan Bulutları da çıplak gözle görülebilen iki galaksi olarak biliniyor. Ancak bu galaksilerin kökeni ve tarihi hakkında hala birçok soru bulunuyor. Magellanik Akıntı'nın haritalanması ve modellenmesi, bu iki galaksinin anlaşılmasına katkı sağlayabilir.
Araştırmacılar, akıntının Samanyolu'na düşen hidrojen gazının yıldız oluşumu için uygun koşulları yarattığını düşünüyorlar. Ayrıca, gazın önceki hesaplamalardan düşündüklerinden yaklaşık iki kat daha fazla kütleye sahip olduğunu buldular. Bu, Samanyolu'nun daha önce düşünülenden daha fazla gaz yuttuğunu gösteriyor.
Bu bulguların, Magellan Bulutları'nı daha iyi anlamak ve Samanyolu'nun kütle dağılımını daha iyi tahmin etmek için kullanılabileceği belirtiliyor. Araştırmacılar, "Bu kütlelerin büyük bir kısmı, kötü anlaşılan, yerçekimi uygulayan bir madde olan karanlık madde formunda bulunuyor. Galaksimizin uzak arazilerindeki kütlesini daha iyi ölçmek, sıradan maddeyi karanlık madde içeriğine karşı dengeleme, bu madde'nin olası özelliklerini sınırlama konusunda yardımcı olacaktır," dedi.
