ÖZLEM YILDIRIM
Bir varmış bir yokmuş…
Ve sonsuza dek mutlu yaşadılar…
Bu ikisinin arasına sığdırılan hikâyeler neden bana hep çekici geldi?
Her çocuk ailenin ilgi odağı olmak ister. Peki, ya bu odakta sapma olursa çocuk gerçekleri benimseyemezse ve travmalarıyla yalnız bırakılırsa ne olur?
Hayat amacımı bulmam çok zor olmadı. Hayal etmek, karakterler yaratmak, onlara inanmak işim oldu. Bu yüzden olsa gerek çalışırken huzur bulurum. Şimdi bir yazar olarak söyleyeceğim şudur ki: Hatalarıyla ve sevaplarıyla onlara her zaman sahip çıkacağım. Nasıl sahip çıkacağımdan da bahsedeyim. Maviş üzüldüğünde onunla üzüleceğim, Arçi korktuğunda ona sarılacağım, Lâl ağladığında onun gözyaşlarını sileceğim, Asya dağları aştığında onu alkışlayacağım, Mirina kendini ararken onun elinden tutacağım… “Masallarla Yolculuk” benim ilk çocuğum. İkinci kitabım eylülde sizlerle olacak. Hiçbirini diğerinden ayırmadan, hepsini odağıma alarak onların ellerinden tutacağım. Düştüklerinde kaldıracağım, parladıklarında gururlanacağım.
Hayatın her an bitebileceğini biliyorum ve buna rağmen üretmeye devam edeceğim.
Bir varmış bir yokmuş…
Ve sonsuza dek mutlu yaşadılar…
Bu iki satır arasına nice hikâyeler sığdıracağım. Ölürken “Vay be! Ne hayattı! İnatla gelmeme değdi!” demek için bir elim kalbimde diğer elim klavyede yazmaya devam edeceğim. Hayattan, ardımda bir sürü karakter ve yaratılmış nice gezegenler bırakmadan göçüp gitmeyeceğim.
“Neden yazar olmayı tercih ettiniz?” sorularına toplu cevap olsun.
Ben Özlem Yıldırım, dünyaya ardımda hikâyeler bırakmaya geldim.
