Buraya mutlu, güzel bir bayram yazısı yazmak isterdim. Ancak kanımızı donduran, hepimizi, milletçe can evinden vuran, insanlık dışı, Atatürk Havalimanı’na yapılan kanlı vahşetle, iliklerime kadar dondum, inanamadım. Masum canları geri getirmek mümkün mü? Korkunç tablodan, zihinlere kazınan sahneleri, kim unutturabilecek bize, mümkün mü? Babasının kucağında kanlar içinde minik bir yavru, maalesef melek olmuş. Hangi çıkarın karşılığı bu olabilir? Vicdanı da geçtim, siz çok kötü bir insan da olsanız, bunu yapamıyor, olmalısınız! Savunmasız, sivil insanları, kadınları, çocukları nasıl tararsınız? Art arda bomba patlatıp, kendi sefil hayatınızı da hiçe sayarak ve can havliyle kaçanların, karşısına geçerek, tekrar taramak, bu ne demek?!! İnsan olan yapamaz bunu!! Kimisi güvenlik görevlisi, kimisi polis, kimisi taksi şoförü, kimisi sosyal medyada kendini, güvendeyim diye etiketledikten az sonra, ikinci patlayan bombayla vefat ediyor  kimisi bir hafta sonra evlenecek bir genç, hepsinin ayrı hikayesi var, her birinin evine ateş düştü, yakınlarının yüreği dağlandı. Bizler ekranlardan gözü yaşlı izledik, dayanamadık. Herkes kınıyor, yeterli mi? Kim geri gelecek?
Bu saldırıların devam edeceği ön görülüyor. Birçok saldırının da engellendiği, bizim haberimiz bile olmadığı duyumlarını da alıyoruz. Elbet her birim canla başla çalışıyor. Ama yetmiyor. Tüm dünya savaşta, hatta kalleşçe bir savaş bu, düşman sisler ardında.
 Tek teselli kaynağımız, acı karşısında, tek vücut, tek yürek, tek yumruk olmamızdı, kan vermek için binler koştu hastanelere. Yüzyıllardır olduğu gibi, biz yine tek nefes olmasını biliriz! Dünya durdukça Türk Milleti, tüm renkleriyle, zenginliğiyle var olacaktır! Bizi yıkamayacaklar! Çünkü biz, tarihi şanlı bir milletiz!
Diliyorum, artık son bulsun, bu hain saldırılar. Çok dikkatli olalım dostlar, en ufak bir farkındalık onlarca hayatı kurtarabilir.
Sakin, huzurlu, sevgi, saygı, birlik ve beraberlik, barış dolu dostça, kardeşçe bir bayram diliyorum.
Sevgilerimle!