Bizleri biz eden;’’canım kızım/canım oğlum’’ diye duyduğumuz sesler melek yüzlü annelerimizindi.
Ayağımız kayıp yere düştükçe yüreğimizden tutup kaldıran ellerin tek sahibiydi annelerimiz.
Yaşamın zorluklarına direnç gösterdiğimiz en büyük güç, tarifi zor, eşsiz sevda annelerimiz.
Başta söylemek gerekirse; yılın belli bir gününde kutlanılan ‘’Anneler gününe’’ karşıyım.
Hep böyledir; belirli günün altında birkaç cümleyle kutlamalar yapılır. Armağanlar alınır,kısa ziyaretler gerçekleştirilir.
Sonrası; yine başlar uzun dönemin aralıkları, boşlukları, ihmallikleri!
En son kaçımız annemize nedensiz bir çiçek aldık?
Hangi yakın zamanda annemize vakit ayırıp saatlerce onunla beraber olduk?
Kaçımız annemize;geçen ay da, geçen hafta yada günde’’seni seviyorum’’ dedik, kaçımız..?
…
Bir yoğunluk adı altına sığınıp nasıl olsa;‘’Anneler günü’’yaklaşıyor anneme gider gönlünü alırım diye düşünmedik mi?
Bizler seviyoruz;çevremizdekiler görsün diye’’iyi evladın’’ eli kolu dolu hediyeleriyle gösterilerini.
Bayılıyoruz; bize can veren,bin bir zorluklarla ruhunda, yüreğinde, aklında doğuran, besleyip büyüten annelerimizin bizi iyileştirdiği onca emek ve yıllarına karşı birkaç cümlelerle geçiştirdiğimiz, duygu katmadığımız o telefon konuşmalarımıza..!
…
Düşündünüz mü?
Anne sevgisinin ne kadarını o renkli,hacimli hediye paketlerine yerleştirebiliyoruz.?
Hangi ağırlıkta anne şefkatini satın alabiliyoruz?
Hangi armağanda; minik kalbimizin sahibi kocaman yürekli annelerimize dokunabiliyoruz.?
Alıyoruz;en güzel hediyeleri ya da beş on dakikalık ziyaretlerle kutlayıveriyoruz melek annelerimizin,’’Anneler günlerini.’’
Her anne oğlun/kızın bir öyküsü var!
Anneler ve oğulları!
Bazılarının tapınağı,aşkı vazgeçilmezi.
Bazılarının kavgası.
Haylaz delikanlının anlaşamadığı kadın.
Bazı oğulların anne dualarına sarılışı,mis kokulu kucağının sıcaklığını hiç soğutmadan yaşattığı, anne oğul arkadaşlığı...
Bazılarının anne adını anmadığı ince ağrılı yarası…
Kimi annelere de hayatı boyunca hüzün veren oğulları…
Anneler ve Kızları!
Söz dinlemez, laf anlamaz annesiyle hiç barışık olmayan asi kızlar.
Annesini model alan kızlar..
Yaşamında yanlışları gördükçe annesini n sevgisiyle doğruluğa koşan kızlar…
Kimisi annesine rakip, öfkeli düşman.
Kimisi de annesi ile cenneti yaşamanın mutluluk hazını yaşayan kız evlatları…
Bazılarının da vazgeçilmezi can anneleri..
…
Hiçbir evladın annesini seçme hakkı yoktu, bunu hepimiz biliyoruz. Hangi koşulda yaşıyorsak yaşayalım unutmamalıyız ki; bizi dünyaya getiren çok güzel bir kadın var;’’ canımız annelerimiz’’
Kimimiz annelerimizi belli bir yaşta anlayabiliyor,kimimiz onları kaybedince…
’’Anne ve evlat’’ aşkı üzerine başka bir aşkın olmadığını biliyorum.Um arım; kayıp acısı yaşamadan anne aşkını herkes yaşar.!
Ben ve canım annem çok şanslıyız.
Çocukluğumdaki şefkatinden bu günüme kadar sevgisini soluğumla sürekli hissettiğim,dualarıyla varlığıyla beni sürekli koruyan koruyucu bir melek olduğunu bildiğim olmazsa olmazım dediğim o güzel kadın benim annem.!
Annemin de sürekli sırdaşı, yoldaşı, dostu ve onu hiç ihmal etmeyen bir evladı ’’ben’’ olduğumu bilmesi de annemin büyük şansı.
Annem, onun kıymetini, sevgisini,varlığını yılda bir gün değil her gün sevgimle hissettirdiğimi biliyor. En güzel armağanın vefam, sevgim, ona kıymet verdiğim şansını yaşıyor.
‘’Bu müthiş bir mutluluk!’’
Tüm evlatların annelerini her gün hatırlayıp, kucaklaması dileğiyle;
’’Anneciğim, ben senin her gününe şükredip, her anını kutluyorum.!’’