Yüreğin çığlıksız ise “sahipsizdir.”
Hem öksüz hem de yetim…
Duygular insanidir,
Nefret bile etmiyorum.
Kimisi sana karşı duygusuzum,
Yürekler çığlıksız.
Debelen yalnızlığında,
Debelen çoklarda yaşayıp,
Yokluk çekerek,
Debelen ağız dolusu gülmelerinde,
Yangın yerinden telaşlı kaçan kelimelerin ağızdan çıkışı gibi koşarak,
Köşelerde ağlama duvarlarında,
Hesaba çekilerek,
Heba edilişleri,
Duygusuz,
Yavan,
Yalnız,
Yoklukla debelenecek,
Ve yüreğin sana eşlik etmeyecek.
Kimisi sen artık düşmanımsın,
Kimisi yalvarır, gel gel nefessizim diye,
Yaklaştıkça titrerim…
Yaklaştıkça gözümün feri canlanır,
Kalbimde, kor gibi şişin baldıra girmesi gibi cızırtı duyulur…
Günahımla sevabım arasındaki salıncakta sallanan umudum,
Düşüm,
Yalnızlığımı geleceğimde gizlediğim,
Üstü örtük çığlıklarımı,
Kimsesizler mezarlığında,
Yüreğin çığlıksız ve “sahipsizdir.”
Hem öksüz hem de yetim…
Sahipsiz dolaşan yüreklere yapışarak,
Yaşamaya çalışır.
Yüreğin kendine özgü bir çığlığı olmalı, kendine ait…
Yüreğin çığlıksız ise “sahipsizdir.”
Hem öksüz hem de yetim…
Duygular insanidir.
Nefret bile etmiyorum.
Saygıyla…