Ramazan ayında yolumuz kesişince Konyaspor’un eski yöneticilerinden Kemal Demirelli ile hatıraların tozunu alıvermiştik. Konya’nın öz evladı Yavuz İncedal, keskin nişancı misali kabzasına bir şampiyonluk çentiği daha atınca daha da değerlendi tazelenen bu hatıralar. Bakın neler anlatmıştı:

“1981 öncesinde Konyaspor ile İdmanyurdu’nun birleşmesi gündeme gelmiş ve epey de mesafe almıştık.  Hatta biz Konyaspor olarak futbol takımımızı da lağvetmiştik. Fakat son gün idmanyurdu birleşmekten vazgeçti ve biz açığa düştük. Başkanımız Veysel Büyükmumumcu ben de futbol şubesi sorumlusuydum. Kolları sıvayıp Sarayönü’den Abdullah’ı, Karaman’dan Abdülkadir’i, Ereğli’den Yavuz ve Asım’ı getirdim.  Mustafa Düzkaya, Mustafa Bakım, Nuri Mehtap, Eşref Yüzbaşıgil, Kaleci Cemalettin, solaçık Celalettin şimdi aklıma geliveren ilk isimler. Öz çocuklarımızdan bir takım yaptık. Dışarıdan bir tek Adana Ceyhanlı sağbek İzzet vardı... Kazım Admış Antrenörümüzdü ve ligi yanılmıyorsam dört veya beşinci bitirdik. Sarı Yavuz o sene 3-1 kazandığımız Malatya maçında üç gol birden atmıştı da Malatyaspor transfer etmek için sıfır bir 302 otobüs vermeyi teklif etmişti. Kazım hoca bırakmadı, biz de göndermeyi istememiştik. Başka isteyenleri de oldu Yavuz’un, çok revaçta idi.”

O sene değil ama daha sonra işler yolunda gitmemiş ve Konyaspor 2. Ligde uçurumun kıyısına düşmüştü. Son maçta Yavuz altın vuruşlar yapıp 2-0 kazanılan Eskişehirspor maçının kahramanı olunca takımını ligde tutan isim oldu ama yuvadan uçma zamanı da gelmişti.

Bizim kuşak kısmen hatırlasa da sonraki nesiller o dönemin neredeyse hiç bir çilekeşini, kahramanını ya da ne değerli-değersizini yeterince bilmiyor!

**

Teknik Direktörlük hayatında ilk şampiyonluğu Endüstrispor’u 3. Ligden 2. Lige taşıyarak yaşayan Yavuz İncedal sonraki yıllarda Gümüşhanespor, Tokatspor ve Aksarayspor’a da aynı sevinci yaşattı. Geçen sezon başında alıp bitime üç hafta kala şampiyonluğa yüzde 99 buçuk yaklaşmışken; yönetimin tavrı nedeniyle parayı pulu da elinin tersiyle itip istifa ederek prensiplerine sahip çıkmış ama takımı onun çizdiği rotada hedefine ulaşmıştı.

Sedece 3. Ligler yok elbette kariyerinin altın sayfalarında… Tarsus İdmanyurdu’nu PTT 1. Ligine taşıdı mesela… Hatta bugünlerde hüzün rüzgârlarının estiği Eskişehirspor’u 1. Lige taşıyan da Konya’nın sarı efsanesi Yavuz’dan başkası değildi. 

Geçen sezon Adıyaman’a kızıp istifa ettiğinde Düzceliler hemen kapısına koştu. Şampiyonluğa herkes inanıyordu ama son maç büyük bir sürprize yol açtı ve hayaller ertelendi. Fakat Düzcespor itimadını yitirmeyip Yavuz incedal ve yardımcısı Rıfkı Ekenler ile yola devam kararı aldı. Ve güven boşa çıkmadı. Yavuz hoca Teknik direktörlük kariyerinin sekizinci şampiyonluğunu Düzcespor’da yaşadı.

Şampiyonlukla neticelenen yol hikâyelerinden başka Erzurumspor’da, Sakaryaspor’da ve Çorumspor’da 2. Lige yükselme play off maçları oynadı.

**

Madem maziden bir başarı öyküsü ile başladık, maziden hüzün makamıyla bitirelim. Bir zamanlar teknik direktör arayışına giren Konyasporlu birkaç yönetici Ankara’da sektörün borsası olarak anılan mekânı ziyaret eder. Konyalıların teknik direktör aradığını duyan biri arka masalardan “Bu Konyalılara akıl sır ermez, ellerinde Ali Osman Renklibay gibi bir futbol adamı varken kalkıp buralarda hoca arıyorlar” diye söylenir.

Maalesef dibine aydınlık veren mum henüz icat edilmedi!