Bİ TREKİNTURKEY Bİ TEKTREK
VAZGEÇEMEDİKLERİM…
Beyazın bastığı hele bazı yörelerde ciddi ciddi bastırdığı kış mevsimi ne güzeldir…
Beyaz bir çarşaf tüm doğayı battal boyda örter. Kar tanecikleri konfeti gibi yağar yağar yağar…
İstanbul artık beyazı fazla yaşayamaz oldu. El birliği ile ekolojik dengeyi bozduk ve mevsimleri de kendimiz gibi çileden çıkarttık.
Çocukluğumun geçtiği Bakırköy’ün İstanbul Caddesi’nde ağabeyimin paten yaptığı bizim de onu camdan hayranlıkla izlediğimiz, arada bir şiddetlenen tipinin arasında diğer çocuklardan ayırıp O’nu seçince de sevinç nidalarıyla alkışladığımız ahhh o günler… Şimdi neredeler…
Ya da Erzurum’da tek odasında yanan kömür sobasının etrafında cücük gibi üşüşen kardeşlerim ve ben. Isıyı depolayıp ailemizin söylemesine gerek bile duymadan ışık tasarrufu yapmak adına kalkıp yataklarımızda soğuğu tolere ederek uykuya dalmamız.
Sabahın erken saatinde giriş kapısında biriken o kar yığınlarının yarattığı çocuk sevincim. Minik kedi köpeklere sevgiyle kucak açışım. Babamın karı kürekle açması …kar küredi derdik.
O soğuk kemiklerimize işlerken, beyaz ne büyük bir huzur ve dinginliği de beraberinde getirirdi.
Çocukluğumun böyle renkli ve güzel karelerle özel dokularla bezenmişliği, memur babamın vazifesiyle Anadolu’nun her köşesinden topladığım anılarım işte bu satırları yazan beni oluşturdu.
Özlüyürum. Hem de çok özlüyorum o günleri, masum hallerimizi…
Evet
İşte bu sebeple nerede kar varsa hoop oraya koşuyorum.
Bodoslama…
İyi ki bu trekler var ve iyi ki bunlara bulaşmışım.
Sonbahar bitipte, kar başlayınca Aytepe’de idim. Yazmıştım. Sonra Kartepe… Sonra Aytepe… sonra Kartepe…Yine Aytepe…
Kar el ayak çekene kadar, hayvancıklar kış uykusundan uyanana kadar böyle inşallah…
Bu bölgede çok rota var. Ağaçlar ve toprak mavi gök kubbenin altında ışıl ışıl parlamakta.
Siz derin bir huşu içinde sadece adım atmaktasınız.
Enfes değil mi?
Yaşamak hiç bu kadar kolay ve güzel olmadı dercesine…
Son hafta Tektrek ile Aytepe’deydim.
Sıcağı sıcağına aktarayım, şöyleydi rota;
Kocaeli Başiskele beldesinde bulunan Samanlı Dağlarının tam ortasında yer alan Aytepe zirvesi Beşkayalar Tabiat Parkından yürüyüşe başladık. (İsmini içindeki derelerin birleşme noktasında yer alan beş adet yüksek kayalıktan alan Beşkayalar Tabiat Parkı)
Rotamızda önce Soğukdere vadisine indiğimizde hemen solda karşımıza çıkan Veysel Dayının Kahvesi ve kahvenin üst tarafında bulunan Veysel Dayı Mağarası vardı.
Yuvacık barajı (Kirazdere Barajı) nı besleyen kollardan olan Soğukdere Vadisinin içinde bulunan Soğuksu Deresini takip ederek yürüyüşümüz devam etti .Yazları suyu çok azan kışında çoşan şelaleyi gördükten sonra parkuru Servetiye Camii Mahellesinde bitirdik .
Veee10 km bir parkur tamamlanmış oldu.
Daha önce Kartepe’ye de Trekinturkey ile uzun bir yoldan çıkmıştım. (Sanıyorum pandemi öncesiydi. ) bu kez Tektrek ile çıktım. Kayak pistlerinden kenardan kenardan aşağı inmek keyfi de ayrı güzeldi. İki trek katılımım da karın en güzel dönemlerinde yoğundu. Arasıra esen rüzgar zirvelere çıktıkça kendini hissettiriyor ve ağaçların arasından Küçük Kartepe ve hatta Uludağ’ın silüetini görünüyor.
18 km mi yürümüşüz? Vay be? Hiç anlamadım…
Geriye kalanlar mı?
Huzur-Mutluluk-Umut- Yaşama Enerjisi- Sevgi…. Etc. etc…
Nice faaliyetlere hep birlikte…
