Bu hayatta fazla aşırıya kaçacak hiç bir düşlerim olmadı benim. Hep yapabileceğim hayaller kurdum.Biliyordum olumsuzlukların beni yoracağını. Deneye deneye bir adım ileriye gittim. üzüldüğüm zamanlarım da oldu, sevindiğim zamanlarda. Tabi ki hayal kırıklığına uğradığım zamanlarda oldu. Hiç yılmadım. .Yükseklerde hiç gözüm olmadı.Azla yetinmeyi öğrendim.Monoton bir hayatım da olmadı. Hep çalıştım hep çalıştım.Hiç boş durmadım,bir şeyler yapmaya çalıştım.kendi adıma yaptığım kadar,çevremdeki insanlarda unutmadım. Paylaşmayı sevdim.Büyüklerimle, küçüklerimle her şeyimi paylaştım. Çocukluğumda kitaplarımı paylaştım.şimdilerde bildiklerimi, paylaşıyorum.
Paylaşmanın çok güzel bir şey olduğunu anladım. Kendinden bir şeyler verdikçe,verdikçe insanın beyni hafifliyor.huzur içinde kalıyorsun.sevgiyi paylaşmak bir o kadar güzel ki, somurtuk konuşmayan insanlarla bile dost olmak insanı ne kadar mutlu ediyor bilemezsiniz..onların sorunlarını paylaştım.. Konuşmayı çok sevdiğim kadar dinlemeyi de öğrendim. öğrettim.
İnsanın içinde daima bir umut olmalı. Umut bir güvencedir, sabırdır ,sevmektir,beklemektir,Umut tükendi mi, hayat biter.
