TESPİTLER  (  10 / 19 )

NUH   TUFANINDAN   BERİDİR,

BU   COĞRAFYA’NIN   ZİNETLERİ BİRBİR,  YOK   OLUYOR!...

Kur’ân-ı   Kerim’de  Kıssası  pekçok surede   çok  geniş   geçen, 4.  Peygamber,Adem, Şit   ve   İdris  aleyhimü’s-Salâtı   ve   sellem’den   sonra   gielen,  Nuh   aleyhisselâm’dır. Yine   Kur’ân-ı   Kerim’e   göre,  “ Yemin   olsun   ki,  biz   Nuh’u   toplumuna   gönderdik,  O,   onların içinde   elli   yıl   hariç,  bin   yıl kaldı.   Derken   onları   tufan   yakalayıverdi,   hep,    zulm’ediyorlardı.”   (   Ankebût /  29  /  14 )

Nuh   aleyhisselâm,  yaşadığı   dokuzyüz   elli   yıllık  uzun  ömrünün  büyük bir bölümünü   kavminin  hidayeti,  irşadı, tevhide   dönmeleri   için   harcadı.  “  Nuh   şöyle   dedi.   Ey   benim   kavmim!   Haberiniz  olsun   ben,   size  “  gönderilmiş)   apaçıak   bir   uyarıcıyım. “   “   Şöyleki, Allah’a   kulluk   edin, Ona (  kaürşı   gelmekten)   korunun,   bana   itaat   edin.  “   “   Sizin   günahlarınızı   bağışlasın, sizi  belirli  birsüreye   kadars  geciktirsin.    Muhakkak  ki, Allah’ın  belirlediği   süre   gelince   geciktirilmez. Keşke  bunu   bilseniz! “   “  (   Nuh sözüne   devamla   şöyle)   dedi:s  Ey   Rabbim!   Ben,   halkımı   gece   gündüz (  senin   yoluna)    da’vet   ettim.”   “ Fakat  benim   da’vetim,   sadece   onların   uzaklaşmasını   artırdı.”   “   Ben   onları  mağfiret   buyurman   için   her   da’vet   ettiğimde,   onlar   parmaklarını   kulaklarına   tıkadılar,   elbiselerine   büründüler(   kabul   etmeme   konusunda)   ısrar   edip   direnoiler,   kibirlendikçe   kibirlendiler.”   “   Sonra   ben   onları   yüksek   sesle(  açıkça)   da’vet   ettim.”   “   Sonra   ben, onlara   açık  açık  da   söyledim,   onlara   gizli  gizlli  de   söyledim.  “   “  Gelin   dedim,   Rabbinizin  mağfiretini   isteyin,    çünkü   O,  bağışlaması   çok   olandır.”  (  Nuh /71/ 2,3,4,5,6,7,8,8,10)

“  Nuh   şöyle   dedi:   Ey   Rabbim! Malumun,   onlar   bana   ısyan   ettiler,   mal   ve   çocuğu   kendisine   zarardan   başka  bir   şey   getirmeyen   kimsenin   ardınca   gittiler.”   “  Büyük  bir   hile’ye   giriştiler.”   “   Sakın   ilahlarınızı   bırakmayın, sakığn, Ved, Suva,  Yegûs, Yeûk  ve   Nesr’i   bırakmayın,  dediler.” (  Nuh/ 71/ 19,20,21,22,23)  ( Bunlar   Hazreti  Nuh’un   kavminin   kendilerince   en büyük   tanıdıkları   ve  tapındıkları   putların   isimleriedir.)

“   Nuh  ( dev amla)  şöyle   dedi: Ey   Rabbim! Sen,   yeryüzünde   hiçbir   kâfir   bırakma” “   “Çünkü   sen,   onları   bırakırsan   kullarını   yoldan   çıkarıyorlar,   nankör   günahkardan   başkasını  da  doğurmuyorlar.” (  Nuh/  71 / 26,27)

“  Nuh’a,   şu   vahiy   edilmiyti:  İman   edenlerin   dışında,   artık   halkından   hiçbir   kimse   iman   etmeyecek,   onların   yaptıklarına   üzülme.”   “   Bizim   gözetimimiz   ve   vahyimiz   altında      gemiyi   yap,   zalimler   hakkında      Ben’den   bir   şey   isteme.   Çünkü   onlar   boğulacaklardır.”   (  Hûd/ 11/36,37)   “  O,   gmiyi   yapıyordu.  Halkından   bir   topluluk,   yanından   her   gçtiğinde   onunla   alay   ediyordu.   “  Siz   bizimle   eğleniyorsanız,   biz  de   sizinle   sizin   bizimle   eğlendiğiniz   gibi     eğleneceğiz.!”   Dedi.”   “     Kendisini   rüsva  edecek   azabın   kime   geleceğini,   sürekli   olan   azabın   kimin   başına   ineceğini   ileride   bileceksiniz.”   “   Nihayet   emrimiz   geldiğinde   ve   tandır   kaynadığında   şöyle   dedik:  Geminin  içine   her   birinen   ikişer   çift,   aleyhinde   hüküm  verilmiş   olan   dışında   aileni   ve   iman   edenleri   bindir!”   Onunla   beraber   çok  az   kişi   iman   etmişti.”    (Hûd/11/39,40)

“ ( Nuh,   şöyle   dedi:)  “ Onun   gitmisi   ve   durması   Allah’ın   ismiyledir.   Şüphesiz   Rabbim,   çok  bağışlayan   çok   acıyandır.” (  Hûd /  11/41)

“  Gemi,   içindekilerle  birlikmte   dağlar   gibi   dalgalar   içinde   atıp   gidiyordu.   Nuh   ayrı   bir   yere   çekilmiş   olan   oğluna   şöyle   seslendi:  Ey   oğlum!  Gel   bizimle   beraber  bin,  kâfirlerle  beraber   olma! “   “O, “  Ben,   beni   sudan   koruyacak   bir   dağa   sığğınacağım”  dedi.  ( Babası),”  Bugün   Allah’ın   emrinden  O’nun  merhamet   ettiği  dışında   kurntulacak  kimse   yoktur”  dedi.  Derken   aralarına   dalga   giriverdi, o  da  boğulanlardan   oldu.”  (  Hûd /  11/42,43 )

Allah’ın   emri   gelip, geminin  buhar   kazanları   harlanıp,   harekete   hazır   hale   geldiğinde, son bir  da’vet  olarak,  kendi  oğlunu   gemiyie  da’vet   etti.  Fakat,  kendisine   inanmayan  oğlu, “alçakları,  çukurları  su  isti’lâ     etse  bile, yüksek   dağlara   çıkar  kurtulurum,”  diye  babasının  da’vetini  bir  kerre   daha  reddetti...

Allah’ın   emriyle,  tabi’î    vukuata   me’mur,İsrafil   aleyhisselâm   gökteki   bütün  yağmurları   yeryüzüne   boşalttı. Yeryüzü  de  derinliklerinde   muhafaza  ettiği   suları   yeryüzne  fışkırttı.  Böylece  bilinen   eski   dünya,Orta   Asya, Türk  İlleri,  kafkasya, Ortadoğu, Ceziretü’l- Arab,  Anadolu’nun ,   doğusu,  batısı,  ortası,  güneydoğusu,  kuzeydoğusu,  alçakları   yüksekleri, bütünüyle  sulara   garkoldu. Nuhun  Gemisinde  olanların   dışında,  her   canlı   helâk  oldu. Alçaklarda   ve  çukurlardaki  su  seviyesi ne  kadar  ise   dağların   zirvelerinde de  aynı  seviyede   idi.

“   Şöyle   denildi:  “ Ey   toprak, yut   suyunu!      Ey   gökyüzü,   açıl!”  Su   çekildi,  iş  bitirildi,   gemi   Cudi(   dağı)   üzerinde   durdu.  O  zalim   topluluğa,   “  Defolun!”  denilmişti.” (  Hûd/11/44)

“  Nuh,   Rabbine   seslendi   ve   şöyle   dedi: Ey   Rabbim! Şüphesiz   oğlum,   ailemdendir,   senin va’din   elbette   haktır.   Sen   hakimler   içinde   en   iyi   hükmedensin!”  “   Ey   Nuh! O,   senin   ailenden   değildir.   Çünkü  o,  doğru   olmayan  bir   iş  yapmıştır.   Bundan   dolayı   bilmediğin   bir   şeyi   benden   isteme!   Ben,  sana   cahillerden   olmamanı   öğütlerim”  dedi. “   “  Ey   Rabbim!   Ben,  senden   bilmediğim   bir  şeyi   istemekten   sana   sığınırım.  Eğer   sen   beni   bağışlamaz,   bana   acımazsan,  ben   hüsrana   uğrayanlardan   olurum”   dedi.”   “ Şöyle   denildi:   Ey   Nuh!   Bizden   bir   esenlikle,  sana   ve   seninle  birlikte   olan   topluluklara   bereketle   gemiden  in.  Başka   taplulukları  da(   ni’metlerimizden)   faydalandıracağız.   Sonra   onlara    Bizden   acı   veren  bir  azap   dokunacak.” (  Hûd  / 11 / 45,46,47,48)

Görüldüğü   gibi,  iman   etmedikçe  Peygamber’in   oğlu   olmak   veya  eşi   olmak,  insanları   kurtarmıyor,  Esasen,  onların  amelleri  kötü  olduğu  için,  her  ne  kada  zürriyet   bakımından  Peygamber’lerin  ehli  olsalar  da, ma’nevî  olarak,  onların   ehil   ve  ayali   değillerdir

“ Allah   inkar   edenlere   Nuh’un   karısıyla  Lût’un   karısını   örnek  verdi.  O  iki   keadın  kullarımızdan   iki  salih kulun(  nikahı)   altındaydı.  Onlara   ihanet   ettiler.  Onun   için   o   iki   kul  da   onları   Allah’ın   azabından   zerrece   kurtarmadı.   O  iki   kadının   ikisine  de, “Ateşe   girenlerle beraber   girin   denildi.”   “   Allah   iman   edenlere  de   Firavn’un   hanımını   örnek  verdi. O,  BİR   ZAMANLAR,  “  Ey   Rabbim!   Katında   cennette   bana   bir  ev   yap,  beni   Firavn’dan   ve   onun   işlediğinden   kurtar,  beni   o   zalimler   topluluğundan   kurtuluşa   erdir!”   demişti.   “   ^(   Allah   iman   edenlere   bir  de)   İmran’ın     kızı   Meryem’i (  örnek   verdi),  O,   NAMUSUNU   ÇOK   İYİ   KORUDU.  Fakat   biz  ona   ruhumuzdan   üfledik.  O,  hem   Rabbi’nin   kelimelerini   ve   kitaplarını   onaylayıp   doğrulamış,   hem  de   ibadete   devamlı   olanlardandı.” (  Tahrim/ 66/9,10,11)