Eskiden cep telefonları mı vardı? Arkadaşlık vardı, dostluk vardı, bir araya gelip hoş sohbetler yapılırdı. Şimdilerde öyle mi? Bunların yerini cep telefonları aldı bence. Misafirliğe veya kafeye gidiyoruz anında WiFi şifresi nedir, mobil verim az kaldı diyoruz çoğu kez. Madem internete girilecek evimizde oturalım değil mi? İşte böyle bir zamandayız. Şuan yazarken bile ağlayacak durumumuza gülüyorum. Felakete doğru gidiyoruz. Çocuklarımıza bırakacağımız gelecek işte bu!
Sinemada, tiyatroda, tuvalette, banyoda dahi telefon kullanıyoruz. Kullanmasak kendimizi rahatsız, eksik ve tedirgin hissediyoruz. Telefonu özellikle sosyal paylaşım siteleri ve mesaj atmak için kullanıyoruz. Düşünsenize teknoloji kullanımı üzerinde kontrolün kaybolması ve teknolojiyi ölçüsüz kullanmamız fiziksel psikolojik çok ciddi zararlara yol açabiliyor.
Bizler, cep telefonuna bağımlı olup olmadığımızı rahatlıkla anlayabiliriz aslında. Telefon ile yatağa giriyorsak, mesajlarımızı kontrol edip uyuyorsak, sabah uykudan uyandığımızda tuvalete bile gitmeden ilk iş telefonumuza bakmak oluyorsa, kimlerden mesaj gelmiş deyip okuyorsak, evden çıktığımızda telefon %100 iken kendimizi harika hissediyorsak, buluşmaya gittiğimizde arkadaşımızın geç kalmasına “sorun değil internette takılırım” diyorsak, telefonumuzu hiç kapatmadan kullanıyorsak, telefonumuz kazayla yere düşerken geçen sürede yaşadığımız sıkıntı sonsuza kadar sürecekmiş gibi geliyorsa, hele de telefonumuz bozulup da günlerce serviste kalırsa cehennem azabı çekiyor gibi hissediyorsak, yürürken araba kullanırken temizlik yaparken yemek pişirirken kim nerede ne yapıyor deyip sık sık bakıyorsak kabul edin bizler telefon bağımlısıyız. :(
Bazıları da sadece ihtiyaç olduğunu düşündükleri için telefon kullanıyor. Mesela benim dayım; “telefonda karşındaki ile sadece 3 dakika konuşulur” der. Konuşulacak konu uzunsa yüz yüze sohbet ederim diyenlerden. Böylelikle telefonunu 1 ay değil tam 36 günde bir şarj ettirir. Bizlere kızar her gün telefon şarj edilir mi diye. Şaka değil gerçekten. Akşam yatarken telefonunu kapatır. Sabah kahvaltısını yaptıktan sonra telefonunu açar. İnterneti olmayan tarife kullanır. Bazıları, dayım gibi ihtiyaçları doğrultusunda sınırlayabilirken maalesef çoğumuz sınır koyup kontrol edemiyoruz...
Bu yazıdan sonra benim için cep telefonu ihtiyaçtan çok bağımlılık olmuş. Ya sizler için Sevgili Dostlarım? :-)
