Acıyı, sevinci, baki sanmışız/
Aldanmış, yanılmış, kötü kanmışız/
Sesleri duymadık, geç uyanmışız/
Uzun bir uykuya daldı bu fakir//

Gerçek asasıyla bozuldu sihir/
Zaman, tokadını etmiyor tehir/
'Gözü doymamakmış' o keskin  zehir/
Çoktandır, dersini, aldı bu fakir//

Sonumuz belli; çok açık seçik/
Dağları sel almış, devasa göçük/
Ayaklar pes etmiş; aklımız kaçık/
Sonunda, bunu da gördü bu fakir//

Daha kolay geldi, kandık mavraya*/
Duyarsız kalmışız bunca dalgaya/
Ömür gemisiymiş, vuran karaya/
Gözlerini yumdu, yumdu bu fakir?//

Ayazda,  sırtını niyazla örttü/
İsyankar olmadı, boynunu büktü/
Kul hakkı olmadan ahire göçtü/
Şeytandan öcünü aldı bu fakir//

Canfer der; yoldaş ol gönlü zenginle/
Akılda, fikirde; kendi denginle/
Boğuşmak boşuna, azgın enginle/
Cirmi* kadar yere sığdı bu fakir///

(Canfer BALÇIK; 03.01.2022)
*mavra: boş söz
*cirm: hacim, büyüklük