Bu arada Güneydoğu’da bazı şehirlere yerleşen PKK militanlarının, operasyonlar nedeni ile yardım bekleyen vatandaşlar adına ortaya attıkları iddialar, birden gündeme oturdu. Ve tabii PKK sözcü ve sempatizanlarının kamuoyunu etkilemek için başvurmadıkları yol ve yöntem de kalmadı.
Cumhuriyetin ilanından sonra 1940 öncesine kadar şaki, eşkıya, bölücü adı altında dağa çıkıp isyan edenlerin akıbetleri herkes tarafından bilinmektedir. Aldıkları bütün dış destek ve tahriklere rağmen, bu devlete sadakatle bağlı çoğunluğu teşkil eden Kürt vatandaşlarımıza bile Bağımsız Kürdistan düşün- cesini kabul ettirememişlerdir. Yılların ardında kalan ise sadece kan, kaybedilen değerlerle çekilen acı ve ızdıraplardır.
Cumhuriyetin Anadolu’nun doğusunda Osmanlı’dan devraldığı bu sorun, artık anlaşılmaz bir şekilde PKK baronlarında bir saplantı halindedir. Gerçeğin görülmesi kabul edilmesi ve bu sorunun aktörlerinin anlayacağı yöntemlerle mücadele artık kaçınılmaz bir hal almıştır. Geçmişte PKK baronları, yıllardır çözüm sürecini alabildiğine kullanma hevesine kapıldılar. Ve bu sürecin; öz yönetim, öz savunma, özerklik, adı altında ve gerilla romantizmi içinde ülkenin dağında, kırsalında ve yerleşim yerlerinde hiç bir silahlı eşkıyanın varlığı ile bağdaşma- yacağını anlamadılar.
Çözüm arayan herkesin, hiç bir devletten böyle bir müsamaha beklenmeyeceğini bilmesi gerekmez mi?
T.C. hiç bir kişi ve gruba bu tür müsamahaları vermez, veremez. Ve bunca yanlış politikalara, tahriklere, dökülen kan, çekilen acı ve ızdıraplara rağmen, et tırnak misali kaynaşmış Türkler ve Kürtler de kardeşçe ve birlikte yaşama kararlılığı içinde böyle müsamahaları kabul etmez.
