Var olmanın nedenini,
Ezelini, ebedini
Bu alemin ederini
Bilenleri özlüyorum
Ruha sinen o kokuyu
O emsalsiz , saf dokuyu
O sevdayı, o tutkuyu
O inancı özlüyorum
“Neme gerek!”demeyeni
Ar direği çökmeyeni
El eteği öpmeyeni
Tuğalpleri* özlüyorum
Hırs ve kibri savanları
Nefsine gem vuranları
Doğru yerde duranları
Ali’leri özlüyorum
Binbir çiçekten demeti
Yürek yüreğe milleti
Hakk’tan korkan bir ümmeti
Ömer’leri özlüyorum
Cana fer veren kudreti
Gönülde o bereketi
O muhabbet, o lezzeti
O rahmeti özlüyorum.
Kusur beşer fıtratında
Kimse olmuyor farkında
Yazgının dönen çarkında
Yitenleri özlüyorum.
Onur denen o servetle
Şükürle ve metanetle
Son nefeste, şehadetle
Göçenleri özlüyorum
(Canfer Balçık Şiirleri'nden)
*tuğalp(tağalp): tuğ takınmış yiğit
