İçimden bir gemi kalktı bugün çok uzaklarda her biri ayrı ayrı hüzne boğulmuş insanlara dokundum. Kimisi ağlıyordu sessiz sessiz, kimisi kahkahalara gizlemişti hüznünü. Ne kadar acı çekiyoruz hepimiz, her birimiz ya ilaçlara saldırıp uyuşturuyoruz beynimizi ya da kimimiz koyun gibi batılı telkinlerle ruhumuzu az da olsa özgürleştirebiliyoruz. Hepimizin ortak amacı evrensel tek derdimiz mutluluk.
Mutluluğu aramak, yola çıkmak, adım atmak, varır ya da varmayız ama her şeyi deneyimlemek…
Mutluluk her kişiye göre farklı tanımlanır. Bana göre de anı hissetmektir. Anı yaşamak… Yaşanan onca kötü olaylara karşın hem millet hem de bir birey olarak gidişatı çokta iyi bulmasak da yine de umudumuz olmalı yarınlara diye düşünüyorum. Çünkü umutlarımız mutluluğumuzun mayasıdır. İnsan önce kendine dokunmalı, kendini tanımalı ki özgürleşebilsin. Özgürleşmek de bir nevi mutluluktur. Ama özgürlük de mutluluk gibi farklı farklı tanımlanır. Mesela aramızda çoğu insan kendini tanımadığı için özgürleşemez. Önünde yargılardan oluşan koca bir set vardır, mutluluğu tadamaz çünkü neyi istediğini bilemez. Umarım bir gün onlar da özgürleşir, mutluluğu tadar.
Her birimizin kendimizi keşfetmesi tanıması umuduyla özgürleşebildiğimiz günler için aşkla kalın…
