Özendik mazinin mimarlarına/
‘Onlar gibi bir yol çizelim’ dedik/
Sürekli dönüşen manzaralara/
Onların gözüyle bakalım dedik//
Köroğlu misali; çıktık dağlara/
Aldırmadık rüzgarlara, karlara/
Korku saldık ağalara, beylere/
Zirvelerde çerağ* yakalım dedik//
Yunus gibi, diyar diyar, dolandık /
Karac’oğlan gibi aşka gadandık*/
Dadaloğlu gibi yandık, ırlandık*/
‘Gönül kapısını, açalım!’dedik//
Meyveler döküldü, görünce güzü /
Yollarda kalanlar yordular bizi /
Toprağa düşenler en büyük sızı/
‘Yaraları emle* saralım!’ dedik//
Kırılan dallara kudret aşladık/
Yeniden ve şevkle işe başladık/
Biz bu yaylalarda kaç kez yayladık?*/
‘Menzile, vaktinde varalım! ‘ dedik//
Elle tuttuk, uzak kaldık maşadan/
Zevk almadık toydan*, ol temaşadan*/
Aman dilemedik Hızır Paşa’dan/
‘Başımız dik; dara* çıkalım’ dedik//
Kul Canfer; kendini görme havada/
Can vereler önde; kutlu davada/
Onlar ağır gelir, şaşmaz darada*/
‘Nefse uyduk; caka, satalım!’* dedik///
(Canfer BALÇIK; 01.09.2022)