Öyle kitaplar ki,

     Yer yer ağlayarak okudum.

     Zaman oldu,

     Geçmişin havasını soludum.

     An geldi suud ettim göklere.

     Katmanları aşarken,

     Selâm verdim meleklere.

     Çıkmış gibi oldum,

     Mele-i Âlâ huzuruna.

     Açtım ellerimi Rabbime,

     Etmek için içten bir dua.

     Sanki başım erdi,

     Yıldızlara ve Ay’a.

     Sual dalgaları içinde,

     Yükseldim semaya.

     Cevaplar geldi bir bir,

     Hem de, arka arkaya.

     Kâh maziye indim.

     Kâh hâlde yaşadım.

     Bazen oldu ki, 

     İstikbale doğru kanatlandım.

     Mahza akıl, fikir 

     Ve mantıkla örülü idim.

     Tefekkürle müzeyyen 

     Mânâ Cenneti’ne girdim.

     Cennete girmeden, 

     Mânâ Cennetini tanıdım.

     “Mutu kable en temutu.” 

     Sırrına erdim.

     Türkiye, 

     İslâm ve dünya insanlarının;

     Meseleleriyle zihnen 

     Yoğruldum durdum.

     Kaosta nizamı, 

     Karışımda terkîbi,

     İnsanda Esmayı, 

     Müşahede ettim.

     İnsan olarak yaratıldığıma, 

     Dedim bin şükür

     Öyle eserler ki, 

     Gençlere iksir, yaşlılara şifa

     Hanımlara, 

     Cennet-âsâ bir yuva.

     Tefekkür ufuklarına, 

     Açılan bir ova.

     Batı insanına, 

     Sen de bundan,

     Faydalan diyor: 

     Doyasıya.